From μᾰντεύομαι (mănteúomai, “I divine, prophesy”) + -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā).
μᾰντείᾱ • (mănteíā) f (genitive μᾰντείᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ μᾰντείᾱ hē mănteíā |
τὼ μᾰντείᾱ tṑ mănteíā |
αἱ μᾰντεῖαι hai mănteîai | ||||||||||
Genitive | τῆς μᾰντείᾱς tês mănteíās |
τοῖν μᾰντείαιν toîn mănteíain |
τῶν μᾰντειῶν tôn mănteiôn | ||||||||||
Dative | τῇ μᾰντείᾳ têi mănteíāi |
τοῖν μᾰντείαιν toîn mănteíain |
ταῖς μᾰντείαις taîs mănteíais | ||||||||||
Accusative | τὴν μᾰντείᾱν tḕn mănteíān |
τὼ μᾰντείᾱ tṑ mănteíā |
τᾱ̀ς μᾰντείᾱς tā̀s mănteíās | ||||||||||
Vocative | μᾰντείᾱ mănteíā |
μᾰντείᾱ mănteíā |
μᾰντεῖαι mănteîai | ||||||||||
Notes: |
|
μαντείᾱ • (manteíā)
Learned borrowing from Ancient Greek μαντεία (manteía).
μαντεία • (manteía) f (plural μαντείες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | μαντεία (manteía) | μαντείες (manteíes) |
genitive | μαντείας (manteías) | μαντειών (manteión) |
accusative | μαντεία (manteía) | μαντείες (manteíes) |
vocative | μαντεία (manteía) | μαντείες (manteíes) |
Monotonic spelling of μαντεῖα, plural of μαντείο, μαντεῖον n (manteîon, “oracle”).
μαντεία • (manteía) n