From πεῖρα (peîra, “a trial, an experiment, an attempt”) + -της (-tēs, “a suffix forming agent nouns”).
πειρατής • (peiratḗs) m (genitive πειρατοῦ); first declension
Case / # | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ὁ πειρατής ho peiratḗs |
οἱ πειραταί hoi peirataí |
Genitive | τοῦ πειρατοῦ toû peiratoû |
τῶν πειρατῶν tôn peiratôn |
Dative | τῷ πειρατῇ tôi peiratêi |
τοῖς πειραταῖς toîs peirataîs |
Accusative | τὸν πειρατήν tòn peiratḗn |
τοὺς πειρατᾱ́ς toùs peiratā́s |
Vocative | πειρατᾰ́ peiratắ |
πειραταί peirataí |
From Ancient Greek πειρατής (peiratḗs).
πειρατής • (peiratís) m (plural πειρατές, feminine πειρατίνα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πειρατής (peiratís) | πειρατές (peiratés) |
genitive | πειρατή (peiratí) | πειρατών (peiratón) |
accusative | πειρατή (peiratí) | πειρατές (peiratés) |
vocative | πειρατή (peiratí) | πειρατές (peiratés) |