ποιητικός

From ποιέω (poiéō, “to make”) +‎ -τικός (-tikós).

ποιητῐκός • (poiētikós) m (feminine ποιητῐκή, neuter ποιητῐκόν); first/second declension

1. capable of making, creative, productive
2. fitted for a poet, poetical

• Greek: ποιητικός (poiitikós)
• → Latin: poëticus (see there for further descendants)
• → English: poietic
• →⇒ English: nosopoetic
• →⇒ English: oenopoetic
• →⇒ Russian: поэ́тика (poétika)
  • → Kazakh: поэтика (poétika)

• ποιητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ποιητικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ποιητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • poetess idem, page 623.

From Ancient Greek ποιητικός (poiētikós), from ποιέω (poiéō, “make”).

• IPA^(key): /pi.i.tiˈkos/

ποιητικός • (poiitikós) m (feminine ποιητική, neuter ποιητικό)

1. poetic, poetical

   Antonym: αντιποιητικός (antipoiitikós)

• see: ποίηση f (poíisi, “poetry”)