πραγματικός

Hello, you have come here looking for the meaning of the word πραγματικός. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word πραγματικός, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say πραγματικός in singular and plural. Everything you need to know about the word πραγματικός you have here. The definition of the word πραγματικός will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofπραγματικός, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From πρᾶγμα (prâgma, “a thing done, a fact”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

Adjective

πρᾱγμᾰτῐκός • (prāgmatikós) m (feminine πρᾱγμᾰτῐκή, neuter πρᾱγμᾰτῐκόν); first/second declension

  1. fit for action or business; businesslike, statesmanlike
    1. (substantive) agent, attorney
  2. (of things)
    1. (of history) political (including military)
    2. (of speech or action) able, prudent, statesmanlike
  3. relating to subject-matter
    1. relating to fact, factual
    2. material (opposed to formal, verbal)
  4. (magic) effective spell
  5. troublesome, formidable (of a citadel)

Inflection

First and second declension of πρᾱγμᾰτῐκός; πρᾱγμᾰτῐκή; πρᾱγμᾰτῐκόν (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative πρᾱγμᾰτῐκός
prāgmatikós 		πρᾱγμᾰτῐκή
prāgmatikḗ 		πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón 		πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ 		πρᾱγμᾰτῐκᾱ́
prāgmatikā́ 		πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ 		πρᾱγμᾰτῐκοί
prāgmatikoí 		πρᾱγμᾰτῐκαί
prāgmatikaí 		πρᾱγμᾰτῐκᾰ́
prāgmatiká
Genitive πρᾱγμᾰτῐκοῦ
prāgmatikoû 		πρᾱγμᾰτῐκῆς
prāgmatikês 		πρᾱγμᾰτῐκοῦ
prāgmatikoû 		πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn 		πρᾱγμᾰτῐκαῖν
prāgmatikaîn 		πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn 		πρᾱγμᾰτῐκῶν
prāgmatikôn 		πρᾱγμᾰτῐκῶν
prāgmatikôn 		πρᾱγμᾰτῐκῶν
prāgmatikôn
Dative πρᾱγμᾰτῐκῷ
prāgmatikôi 		πρᾱγμᾰτῐκῇ
prāgmatikêi 		πρᾱγμᾰτῐκῷ
prāgmatikôi 		πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn 		πρᾱγμᾰτῐκαῖν
prāgmatikaîn 		πρᾱγμᾰτῐκοῖν
prāgmatikoîn 		πρᾱγμᾰτῐκοῖς
prāgmatikoîs 		πρᾱγμᾰτῐκαῖς
prāgmatikaîs 		πρᾱγμᾰτῐκοῖς
prāgmatikoîs
Accusative πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón 		πρᾱγμᾰτῐκήν
prāgmatikḗn 		πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón 		πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ 		πρᾱγμᾰτῐκᾱ́
prāgmatikā́ 		πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ 		πρᾱγμᾰτῐκούς
prāgmatikoús 		πρᾱγμᾰτῐκᾱ́ς
prāgmatikā́s 		πρᾱγμᾰτῐκᾰ́
prāgmatiká
Vocative πρᾱγμᾰτῐκέ
prāgmatiké 		πρᾱγμᾰτῐκή
prāgmatikḗ 		πρᾱγμᾰτῐκόν
prāgmatikón 		πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ 		πρᾱγμᾰτῐκᾱ́
prāgmatikā́ 		πρᾱγμᾰτῐκώ
prāgmatikṓ 		πρᾱγμᾰτῐκοί
prāgmatikoí 		πρᾱγμᾰτῐκαί
prāgmatikaí 		πρᾱγμᾰτῐκᾰ́
prāgmatiká
Derived forms Adverb Comparative Superlative
πρᾱγμᾰτῐκῶς
prāgmatikôs 		πρᾱγμᾰτῐκώτερος
prāgmatikṓteros 		πρᾱγμᾰτῐκώτᾰτος
prāgmatikṓtatos
Notes:

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek πραγματικός (pragmatikós).

Pronunciation

  • IPA(key): /pɾaɣmatiˈkos/
  • Hyphenation: πραγ‧μα‧τι‧κός

Adjective

πραγματικός • (pragmatikós) m (feminine πραγματική, neuter πραγματικό)

  1. real, factual, actual (having physical existence), (having existence or substance)

Declension

Declension of πραγματικός
number 
case \ gender  		singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative πραγματικός • πραγματική • πραγματικό • πραγματικοί • πραγματικές • πραγματικά •
genitive πραγματικού • πραγματικής • πραγματικού • πραγματικών • πραγματικών • πραγματικών •
accusative πραγματικό • πραγματική • πραγματικό • πραγματικούς • πραγματικές • πραγματικά •
vocative πραγματικέ • πραγματική • πραγματικό • πραγματικοί • πραγματικές • πραγματικά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πραγματικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πραγματικός, etc.)

Synonyms

Antonyms

Derived terms

Wikious
Boobota
Sagapedia