From σῠ́ντᾰγμᾰ (súntagma, “syntagma”) + ἀρχός (arkhós, “leader”) + -ης (-ēs).
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης • (suntagmatárkhēs) m (genitive σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης ho suntagmatárkhēs |
τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ tṑ suntagmatárkhā |
οἱ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαι hoi suntagmatárkhai | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου toû suntagmatárkhou |
τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαιν toîn suntagmatárkhain |
τῶν σῠντᾰγμᾰτᾰρχῶν tôn suntagmatarkhôn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχῃ tôi suntagmatárkhēi |
τοῖν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαιν toîn suntagmatárkhain |
τοῖς σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαις toîs suntagmatárkhais | ||||||||||
Accusative | τὸν σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχην tòn suntagmatárkhēn |
τὼ σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ tṑ suntagmatárkhā |
τοὺς σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱς toùs suntagmatárkhās | ||||||||||
Vocative | σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχη suntagmatárkhē |
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχᾱ suntagmatárkhā |
σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχαι suntagmatárkhai | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Koine Greek συνταγματάρχης (suntagmatárkhēs). By surface analysis, σύνταγμα (συνταγματ-) (sýntagma (syntagmat-)) + -άρχης (-árchis) See άρχω (árcho) < ἄρχω (árkhō, “to lead”)).
συνταγματάρχης • (syntagmatárchis) m or f (plural συνταγματάρχες)
For masculine:
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | συνταγματάρχης • | συνταγματάρχες • | |
genitive | συνταγματάρχη • | συνταγματαρχών • | |
accusative | συνταγματάρχη • | συνταγματάρχες • | |
vocative | συνταγματάρχη • | συνταγματάρχες • | |
* The vocative singular συνταγματάρχα is used in the phrase "Κύριε Συνταγματάρχα". |
For feminine:
This adjective needs an inflection-table template.