From συντάσσω (suntássō, “to put together”) + -μα (-ma) and συν- (sun-) + τάγμα (tágma, “command, order”)
σύνταγμᾰ • (súntagma) n (genitive συντάγμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ σύ̆ντᾰγμᾰ tò súntagma |
τὼ σῠντᾰ́γμᾰτε tṑ suntágmate |
τᾰ̀ σῠντᾰ́γμᾰτᾰ tà suntágmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠντᾰ́γμᾰτος toû suntágmatos |
τοῖν σῠντᾰγμᾰ́τοιν toîn suntagmátoin |
τῶν σῠντᾰγμᾰ́των tôn suntagmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠντᾰ́γμᾰτῐ tôi suntágmati |
τοῖν σῠντᾰγμᾰ́τοιν toîn suntagmátoin |
τοῖς σῠντᾰ́γμᾰσῐ / σῠντᾰ́γμᾰσῐν toîs suntágmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ σύ̆ντᾰγμᾰ tò súntagma |
τὼ σῠντᾰ́γμᾰτε tṑ suntágmate |
τᾰ̀ σῠντᾰ́γμᾰτᾰ tà suntágmata | ||||||||||
Vocative | σύ̆ντᾰγμᾰ súntagma |
σῠντᾰ́γμᾰτε suntágmate |
σῠντᾰ́γμᾰτᾰ suntágmata | ||||||||||
Notes: |
|
Inherited from Ancient Greek σύνταγμα (súntagma). By surface analysis, συντάσσω (syntásso, “to command, organise”) + -μα (-ma).
σύνταγμα • (sýntagma) n (plural συντάγματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | σύνταγμα (sýntagma) | συντάγματα (syntágmata) |
genitive | συντάγματος (syntágmatos) | συνταγμάτων (syntagmáton) |
accusative | σύνταγμα (sýntagma) | συντάγματα (syntágmata) |
vocative | σύνταγμα (sýntagma) | συντάγματα (syntágmata) |