Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman).
душма́н • (dušmán) m (relational adjective душма́нски)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | душма́н dušmán |
душма́ни dušmáni |
| definite (subject form) |
душма́нът dušmánǎt |
душма́ните dušmánite |
| definite (object form) |
душма́на dušmána | |
| count form | — | душма́на dušmána |
душман • (duşman)
душман • (duşman)
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| nominative | душман (duşman) | душманлар (duşmanlar) |
| accusative | душманны (duşmannı) | душманланы (duşmanlanı) |
| dative | душмангъа (duşmanğa) | душманлагъа (duşmanlağa) |
| locative | душманда (duşmanda) | душманларда (duşmanlarda) |
| ablative | душмандан (duşmandan) | душманлардан (duşmanlardan) |
| genitive | душманны (duşmannı) | душманланы (duşmanlanı) |
| 1sg | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | душманым (duşmanım) | душманларым (duşmanlarım) |
| accusative | душманымны (duşmanımnı) | душманларымны (duşmanlarımnı) |
| dative | душманымгъа (duşmanımğa) | душманларыма (duşmanlarıma) |
| locative | душманымда (duşmanımda) | душманларымда (duşmanlarımda) |
| ablative | душманымдан (duşmanımdan) | душманларымдан (duşmanlarımdan) |
| genitive | душманымны (duşmanımnı) | душманларымны (duşmanlarımnı) |
| 1pl | Singular | Plural |
| nominative | душманыбыз (duşmanıbız) | душманларыбыз (duşmanlarıbız) |
| accusative | душманыбызны (duşmanıbıznı) | душманларыбызны (duşmanlarıbıznı) |
| dative | душманыбызгъа (duşmanıbızğa) | душманларыбызгъа (duşmanlarıbızğa) |
| locative | душманыбызда (duşmanıbızda) | душманларыбызда (duşmanlarıbızda) |
| ablative | душманыбыздан (duşmanıbızdan) | душманларыбыздан (duşmanlarıbızdan) |
| genitive | душманыбызны (duşmanıbıznı) | душманларыбызны (duşmanlarıbıznı) |
| 2sg | Singular | Plural |
| nominative | душманынгъ (duşmanınğ) | душманларынгъ (duşmanlarınğ) |
| accusative | душманынгъны (duşmanınğnı) | душманларынгъны (duşmanlarınğnı) |
| dative | душманынгъа (duşmanınğa) | душманларынгъа (duşmanlarınğa) |
| locative | душманынгъда (duşmanınğda) | душманларынгъда (duşmanlarınğda) |
| ablative | душманынгъдан (duşmanınğdan) | душманларынгъдан (duşmanlarınğdan) |
| genitive | душманынгъны (duşmanınğnı) | душманларынгъны (duşmanlarınğnı) |
| 2pl | Singular | Plural |
| nominative | душманыгъыз (duşmanığız) | душманларыгъыз (duşmanlarığız) |
| accusative | душманыгъызны (duşmanığıznı) | душманларыгъызны (duşmanlarığıznı) |
| dative | душманыгъызгъа (duşmanığızğa) | душманларыгъызгъа (duşmanlarığızğa) |
| locative | душманыгъызда (duşmanığızda) | душманларыгъызда (duşmanlarığızda) |
| ablative | душманыгъыздан (duşmanığızdan) | душманларыбыздан (duşmanlarıbızdan) |
| genitive | душманыгъызны (duşmanığıznı) | душманларыгъызны (duşmanlarığıznı) |
| 3 | Singular | Plural |
| nominative | душманы (duşmanı) | душманлары (duşmanları) |
| accusative | душманын (duşmanın) | душманларын (duşmanların) |
| dative | душманына (duşmanına) | душманларына (duşmanlarına) |
| locative | душманында (duşmanında) | душманларында (duşmanlarında) |
| ablative | душманындан (duşmanından) | душманларындан (duşmanlarından) |
| genitive | душманыны (duşmanını) | душманларыны (duşmanlarını) |
Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman), from Persian دشمن (došman).
душман • (dušman) m (plural душмани, feminine душманка, relational adjective душмански)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | душман (dušman) | душмани (dušmani) |
| definite unspecified | душманот (dušmanot) | душманите (dušmanite) |
| definite proximal | душманов (dušmanov) | душманиве (dušmanive) |
| definite distal | душманон (dušmanon) | душманине (dušmanine) |
| vocative | душману (dušmanu) | душмани (dušmani) |
| count form | — | душмана (dušmana) |
Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman), from Persian دشمن (došman).
душма́н • (dušmán) m anim (genitive душма́на, nominative plural душма́ны, genitive plural душма́нов)
Borrowed from Ottoman Turkish دشمان (düşman), from Persian دشمن (došman). Akin to душма̀нлук and ди̑н-ду̏шман.
ду̏шман m (Latin spelling dȕšman) or ду̀шма̄н m (Latin spelling dùšmān)
Inherited from Classical Persian دُشْمَن (dušman).
душман • (dušman) (Persian spelling دشمن)
| Inflection of душман | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| singular | plural | ||||
| bare | душман dušman |
душманон dušmanon1 |
|||
| definite object |
душманро dušmanro |
душманонро dušmanonro1 |
|||
| izofa | душмани dušman-i |
душманони dušmanon-i1 |
|||
| indefinite, definite relative |
bare | dušmane |
— | ||
| object | душманеро dušmanero |
— | |||
| Possessive forms of душман | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| singular | plural | ||||
| bare | 1st singular | душманам dušmanam |
душманонам dušmanonam1 |
||
| 2nd singular | душманат dušmanat |
душманонат dušmanonat1 |
|||
| 3rd singular | душманаш dušmanaš |
душманонаш dušmanonaš1 |
|||
| 1st plural | душманамон dušmanamon |
душманонамон dušmanonamon1 |
|||
| 2nd plural | душманатон dušmanaton |
душманонатон dušmanonaton1 |
|||
| 3rd plural | душманашон dušmanašon |
душманонашон dušmanonašon1 |
|||
| singular | plural | ||||
| definite object |
1st singular | душманамро dušmanamro |
душманонамро dušmanonamro1 |
||
| 2nd singular | душманатро dušmanatro |
душманонатро dušmanonatro1 |
|||
| 3rd singular | душманашро dušmanašro |
душманонашро dušmanonašro1 |
|||
| 1st plural | душманамонро dušmanamonro |
душманонамонро dušmanonamonro1 |
|||
| 2nd plural | душманатонро dušmanatonro |
душманонатонро dušmanonatonro1 |
|||
| 3rd plural | душманашонро dušmanašonro |
душманонашонро dušmanonašonro1 |
|||
душман • (duşman)