From размо́віць (razmóvicʹ) + -я́ць (-jácʹ). Cognates include Ukrainian розмовля́ти (rozmovljáty) and Polish rozmawiać.
размаўля́ць • (razmaŭljácʹ) impf (perfective размо́віць)
imperfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | размаўля́ць razmaŭljácʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | размаўля́ючы razmaŭljájučy |
размаўля́ўшы razmaŭljáŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
размаўля́ю razmaŭljáju |
бу́ду размаўля́ць búdu razmaŭljácʹ |
2nd singular ты |
размаўля́еш razmaŭljáješ |
бу́дзеш размаўля́ць búdzješ razmaŭljácʹ |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
размаўля́е razmaŭljáje |
бу́дзе размаўля́ць búdzje razmaŭljácʹ |
1st plural мы |
размаўля́ем razmaŭljájem |
бу́дзем размаўля́ць búdzjem razmaŭljácʹ |
2nd plural вы |
размаўля́еце razmaŭljájecje |
бу́дзеце размаўля́ць búdzjecje razmaŭljácʹ |
3rd plural яны́ |
размаўля́юць razmaŭljájucʹ |
бу́дуць размаўля́ць búducʹ razmaŭljácʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | размаўля́й razmaŭljáj |
размаўля́йце razmaŭljájcje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
размаўля́ў razmaŭljáŭ |
размаўля́лі razmaŭljáli |
feminine я / ты / яна́ |
размаўля́ла razmaŭljála | |
neuter яно́ |
размаўля́ла razmaŭljála |