Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | frank \fʁɑ̃\
|
franks \fʁɑ̃\ |
Féminin | franke \fʁɑ̃k\ |
frankes \fʁɑ̃k\ |
frank \fʁɑ̃\
Il présidait les grandes assemblées de la nation franke, suivies de ces festins traditionnels parmi la race teutonique.— (Augustin Thierry, Récits des temps mérovingiens, 1er récit : Les quatre fils de Chlother Ier — Leur caractère — Leurs mariages — Histoire de Galeswinthe (561-568), 1833–1837)
frank \fɹæŋk\
Singulier | Pluriel |
---|---|
frank \Prononciation ?\ |
franks \Prononciation ?\ |
frank \fɹæŋk\
Singulier | Pluriel |
---|---|
frank \Prononciation ?\ |
franks \Prononciation ?\ |
frank \fɹæŋk\
frank \fɹæŋk\
Nature | Forme |
---|---|
Positif | frank |
Comparatif | frankocʼh |
Superlatif | frankañ |
Exclamatif | frankat |
frank \ˈfrãŋk\
Evit he cʼhlevout, eo red bezan ganet en Kerne pe, da vihanan, beva enni ha gwestla d’ezi eur garante frank… ha cʼhoaz eo diez, rak Kerne na gar ket nemeur al lez-vugale.— (Ar Yeodet - Bocher, préface à Mouez Meneou Kerne de Filomena Cadoret, Moulerez ar Gwaziou, Montroulez, 1912, page X)
An ti-mañ a zo frank.— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 165)
frank \Prononciation ?\
frank \frank\
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | frank | franki |
Vocatif | franku | franki |
Accusatif | frank | franki |
Génitif | franku | franków |
Locatif | franku | frankach |
Datif | frankowi | frankom |
Instrumental | frankiem | frankami |
frank \frãŋk\ masculin inanimé
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | frank | franky |
Génitif | franku | franků |
Datif | franku | frankům |
Accusatif | frank | franky |
Vocatif | franku | franky |
Locatif | franku | francích |
Instrumental | frankem | franky |
frank \Prononciation ?\ masculin inanimé