aangezicht

• Geluid:  aangezicht    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈaŋɣəˌzɪxt / (3 lettergrepen)

• aan·ge·zicht

• van Middelnederlands aneghesichte, in de betekenis van ‘gezicht’ voor het eerst aangetroffen in de 14e eeuw; op te vatten als samenstelling van  aan bw  en  gezicht zn  ^{[1] [2]}

het aangezicht o

1. voorzijde van het hoofd, met daarin de ogen, neus en mond

   ▸ Aangezicht, borstkas en armen dienen natuurlijk enigszins op orde te zijn, maar zelfs daar verdraagt de ongedwongenheid van het thuiswerken zich met losbandige vrijetijdskleding en minimale persoonlijke hygiëne.^[3]

   ▸ ⧖ Het Braziliaanse publiek, dol op uiterlijk vertoon, omarmde hem in 1961, toen hij na een brand in een circustent slachtoffers met vreselijke brandwonden opereerde. Onder hen veel kinderen, die dankzij Pitanguy weer een normaal aangezicht kregen.^[4]

2. (figuurlijk) manier waarop iets zich laat zien

   ▸ Ook veel bezoekers vinden het nagenoeg lege warenhuis een triest aangezicht.^[5]

   ▸ Het verbeteren van wijken begint met het verbeteren van het aangezicht van de wijk en van de huizen.^[6]

• aangezigt (spelling voor 1805)

• gelaat
• gezicht
• aanblik

• in het aangezicht van
  tegenover, geconfronteerd met

• Uit iemands aangezicht gesneden zijn.

• Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht

• van aangezicht tot aangezicht

• aangezichtskramp, aangezichtsligging, aangezichtspijn, aangezichtsvin, aangezichtszenuw

• Het woord aangezicht staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "aangezicht" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.