akte

Niet te verwarren met: åkte

• Geluid:  akte    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈɑktə / (2 lettergrepen)

• ak·te

• In de betekenis van ‘ambtelijk stuk’ voor het eerst aangetroffen in 1346-49.^[1]
• Leenwoord uit Frans acte ‘het behandelde, de overeenkomst’, ontleend aan Latijn ācta ‘de behandelde dingen, openbare verhandelingen, notulen’, meervoud van āctus ‘handeling, daad; oorkonde’, het zelfstandig gebruikte voltooid deelwoord van agere ‘doen, handelen’, waaruit ageren.^[1]

de akte v / m

1. (juridisch) stuk waarin feiten, rechtshandelingen of afspraken zijn vastgelegd, dat is opgesteld om als bewijs te dienen
   Soms stelt de wet als eis dat dit door een daartoe bevoegd openbaar ambtenaar gebeurt, men spreekt dan van een authentieke akte.

   • De ambtenaar van de burgerlijke stand maakte de geboorteakte op. 
   • In de notariële koopakte stond dat er een arfdienstbaarheid rust op het perceel grond van het pand. 
   • De visser haalde zijn visakte op bij het stadhuis. 

2. (toneel) onderdeel van een theatervoorstelling

   • In de laatste akte van het toneelstuk overleed de held van het verhaal. 

• authentieke akte, onderhandse akte
  • notariële akte
    • partij-akte, proces-verbaal-akte

• aktetas

• Het woord akte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "akte" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• ak·te

akte

1. verleden tijd van ake

• IPA: /aktɛ/

akte

1. vocatief enkelvoud van akt