kano

• Geluid:  kano    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkano / (2 lettergrepen)

• ka·no
• ka·nootje, kano·tje

• Leenwoord uit het Spaans, in de betekenis van ‘bootje’ voor het eerst aangetroffen in 1598 ^[1]
• afkomstig van Spaans: canoa, op zijn beurt door Columbus ontleend aan het Taino kanoa: uitgeholde boomstam

de kano m

1. rank bootje dat men door middel van een peddel voortbeweegt

   • De groep voer met een kano op de wilde rivier. 

2. (voeding) een langwerpige, met amandelspijs gevulde koek

• kanoën, kanovaarder, kanovaren, kajak, wildwatersport
• rondo, gevulde koek

• Indonesisch: kano

kano

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kanoën
   

   • Ik kano. 

2. gebiedende wijs van kanoën
   

   • Kano! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kanoën
   

   • Kano je? 

• Het woord kano staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kano" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• ka·no

• uit het Nederlands "kano"

kano

1. (scheepvaart) kano

kano

1. vlees