knabbelen

• Geluid:  knabbelen    (hulp, bestand)

• knab·be·len

• In de betekenis van Frans “maschonner” (mod. mâchonner) “kauwen” voor het eerst aangetroffen in een Nederlands-Frans woordenboek verschenen in het jaar 1562. ^{[1] [2]}
• frequentatief gevormd uit knappen met het achtervoegsel -el ^[3], vergelijk Duits knabbern (frequentatief gevormd uit knappen met het achtervoegsel -er).

knabbelen

1. inergatief ~ aan, ~ op met de tanden stukjes ergens van afbijten, met kleine beten knagen

   ▸ terwijlent cnabbelt den armen boerman (diens gheldekin hij wint ende uutput) een bruun curste rogghen broots, ende heet een groote zoppe oft pap int lijf.^[4]

   ▸ En brenghen duysent kuskens by / En douwen met haer handekens,/ En knabbelen met haer tandekens: / Hier is de liefde, hier is de jeucht, / Hier is al dat het hert verheucht.^[5]

   • Het konijn knabbelde aan het worteltje. 

• cnabbelen (vroeg-Nieuwnederl. spelling)

• nibbelen

• Het woord knabbelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "knabbelen" herkend door: