knappen

• Geluid:  knappen    (hulp, bestand)

• knap·pen

• In de betekenis van ‘een geluid (knap) maken, met een knap breken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1573 ^[1]

knappen

1. ergatief hoorbaar zijdelings bezwijken

   • De stok was klem komen zitten en in tweeën geknapt. 

2. produceren van een knappend, spetterend geluid door een brandend vuur

   • het haardvuur knapte gezellig. 

   ▸ Op dat moment knapte het haardvuur, Lauritz rekte zich tevreden uit in zijn enorme fauteuil en deed zijn mond open om iets te zeggen.^[2]

• afknappen, opknappen

• knaphandig, knapkoek, knapzak

de knappen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord knap

• Het woord knappen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "knappen" herkend door:

• knap·pen

knappen, g

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van knap