koffer

• Geluid:  koffer    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkɔfər / (2 lettergrepen)

• kof·fer

• via Middelnederlands coffer van Frans coffre, in de betekenis van ‘reistas’ voor het eerst aangetroffen in 1300; cognaat met Latijn cophinus "korf", Oudgrieks κόφινος (kófinos) "korf", Arabisch  قُفَّة zn  (quffa) "korf", Middelhoogduits kober en Duits Kober "korf, handtas" ^{[1] [2] [3]}

koffer m (gewestelijk: o)

1. draagbare bergruimte van stevig materiaal met een handvat, waarin spullen kunnen worden meegenomen tijdens het reizen

   • Albert had haar laten praten terwijl hij zijn koffer pakte. ^[4] 

2. (verouderd) houten opbergmeubel met een deksel

• valies, reiskist
• bergkist, kist, opbergkist

• attachékoffer, geldkoffer, handkoffer, hutkoffer, lokkoffer, platenkoffer, plofkoffer, reiskoffer, scheepskoffer

• kofferbak, kofferdam, koffergrammofoon, kofferlabel, kofferruimte, kofferschrijfmachine, koffervis, kofferwoord

•  de koffer maken
•  de koffers pakken

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als werkwoord}

koffer

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kofferen
   

   • Ik koffer. 

2. gebiedende wijs van kofferen
   

   • Koffer! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kofferen
   

   • Koffer je? 

• Het woord koffer staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "koffer" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.