peuter

• Geluid:  peuter    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈpøtər / (2 lettergrepen)

• peu·ter

• naamwoord van handeling van  peuteren ww  ^[1]
  • in de betekenis van ‘klein kind’ voor het eerst aangetroffen in 1889 ^[2], mogelijk ook beïnvloed door kleuter
  • voorwerp waarmee wordt gepeuterd ^[3]

de peuter m

1. jong kind in de leeftijd van één tot vier jaar

   • De peuter brabbelde de hele dag door. 

   ▸ - Is de peuter stil geweest? - Ja. Hij is niet wakker geworden. Blijf je nog op?^[4]

2. persoon die peutert, peuteraar
3. (verouderd) stoot, por

   ▸ ‘Halloo, what! old fellow, ouwe Hollander,’ zei de ‘captain.’ - ‘Never mind! - Jij bent bang, old Dutchman.’
   ‘Bang?’ zei Jan, en hij keek den Engelschman vlak in zijn gezicht. ‘Bang? Net zoo min als jij, maar het is mijn plicht om je te waarschouwen.’In dat oogenblik had Jan den Engelschen dikzak graag een ‘peuter’ willen geven, want hij werd niet graag ‘geaffronteerd,’ maar als men loods is, mag men tot zulke ‘werktuigelijkheden’ natuurlijk niet overgaan^[5]

4. (verouderd) lepeltje om het oor te reinigen

• kind, minderjarige

• kattenpeuter, oorpeuter, pijpenpeuter, tandenpeuter

• baby, kleuter

peuter

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van peuteren
   

   • Ik peuter. 

2. gebiedende wijs van peuteren
   

   • Peuter! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van peuteren
   

   • Peuter je? 

• Het woord peuter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "peuter" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.