richting

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  richting    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɪxtɪŋ / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈrɪχtɪŋ/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈrɪxtɪŋ/

Woordafbreking

• rich·ting

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘het richten, kant waarheen iem. gaat’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1786
• Naamwoord van handeling van richten met het achtervoegsel -ing

Voorzetsel

richting

1. de kant op van, in de richting van

   • Hij ging richting het toilet. 

   ▸ Doordat de sneeuw het pad bedekte, was het niet altijd duidelijk welke richting we op moesten.

Hyponiemen

Afgeleide begrippen

Vertalingen

Zelfstandig naamwoord

de richting v

1. de juiste kant

   • De richting was niet duidelijk aangegeven. 

Afgeleide begrippen

• richtingaanwijzer, richtingsgevoel

Gangbaarheid

• Het woord richting staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "richting" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /ˈrɪxtɪŋ(g)/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

richting v

1. richting

Verbuiging