rijm

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  rijm    (hulp, bestand)
• IPA: / rɛim / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• rijm

Woordherkomst en -opbouw

• znw1: erfwoord: Vanaf 1150 overgeleverd; Middelnederlands rijm, ontwikkeld uit Oergermaans *hrīman-, nevenvorm van *hrīpan-, beide uit vroeger *hrīmō (genitief hrīpaz), bij Indo-Europees *kréip-mōn- (gen. *krip-(m)n-ós), misschien van de wortel *kreh₁i- ‘zeven, scheiden’. Evenals Middelhoogduits rīm, Fries rym, Engels rime en IJslands hrím.
• znw2: In de betekenis van ‘gelijke klank’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240. Middelnederlands rīme v, rijm v/m ‘rijmregel, versregel, gedicht, dichtmaat, rijm’, ontleend aan Oudfrans rime ‘versregel’, zelf ontleend aan Oudfrankisch rīma- ‘reeks, aantal’.

Zelfstandig naamwoord

de rijm m

1. (meteorologie) (Belgisch-Nederlands) rijp, aangevroren dauw of mist

Synoniemen

• rijp, dauwvorst, vriesdauw

Vertalingen

Zelfstandig naamwoord

het rijm o

1. (dichtkunst) een vers waarvan een regel eindigt in een woord dat klankverwantschap vertoont met het einde van een andere regel

Hyponiemen

Afgeleide begrippen

Vertalingen

Werkwoord

rijm

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijmen
   

   • Ik rijm. 

2. gebiedende wijs van rijmen
   

   • Rijm! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijmen
   

   • Rijm je? 

Gangbaarheid

• Het woord rijm staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rijm" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen