ruzie

• Geluid:  ruzie    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈryzi / (2 lettergrepen)

• ru·zie

• In de betekenis van ‘twist’ voor het eerst aangetroffen in 1644 ^{[1] [2]}

de ruzie v

1. toestand waarin men in conflict is met anderen

   • Zij kregen ruzie en keerden elkaar woedend de rug toe. 
   • Dan komen er chips of pinda's in een bakje, en aanvankelijk zijn de jongens heel blij, maar dan kan het ook gebeuren dat er een paar minuten later ruzie is, zo vertelt de dominee. ^[3] 

   ▸ Een moeder voor me trok woedend aan de bovenarm van haar kind, een stel maakte ruzie over het menu en een getatoeëerde man stond luid te bellen.^[4]

   ▸ Over deze dingen konden ze het hebben omdat iedereen het erover eens was, hier kon geen ruzie over ontstaan.^[5]

• burenruzie, caféruzie, dorpsruzie, drugsruzie, familieruzie

• ruzieachtig, ruziemaakster, ruziemaker, ruzietoon, ruziezoekend, ruziezoeker, ruziezoekster

• ruziën

ruzie

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ruziën
   

   • Ik ruzie. 

2. gebiedende wijs van ruziën
   

   • Ruzie! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van ruziën
   

   • Ruzie je? 

• Het woord ruzie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ruzie" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.