scholastiek

• Geluid:  scholastiek    (hulp, bestand)
• IPA: /sxolɑˈstik/

• scho·las·tiek

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘schoolse wijsheid’ voor het eerst aangetroffen in 1631 ^[1]
• v van Latijn scholastica ^[2]
• m via Latijn scholasticus van Oudgrieks σχολαστικός ‎(scholastikós) "geleerde, student" ^[2]
• van Latijn scholasticus "van de school, schools" ^[2]

de scholastiek v

1. (filosofie) (geschiedenis) de middeleeuwse academische filosofie die van universiteiten uitgaat, in tegenstelling tot de monastieke filosofie van de Kerk.

   • In de scholastiek is het gezag van vroegere auteurs uitgangspunt. 

2. (spottend) geheel van samenhangende opvattingen waarvan de schijnbare logica berust op het aanvaarden van traditionele autoriteit

   • Het Marxisme verwerd tot een onvruchtbare scholastiek door communistische dogma's. 

de scholastiek m

1. (filosofie) stu­de­ren­de jon­ge kloos­ter­ling

   • De scholastieken probeerden de kennis uit de Oudheid en de boodschap uit de Bijbel met elkaar in overeenstemming te brengen. 

2. (religie) (rooms-katholiek) jonge monnik die zich in de christelijke leer verdiept

   • Op de school van de jezuïeten gaven ook scholastieken les. 

• scholasticus

scholastiek

1. in, van of vergelijkbaar met de christelijke wijsbegeerte uit de middeleeuwen

   • In het scholastiek onderzoek stonder overgeleverde teksten centraal. 

2. (spottend) met een ingewikkelde logica een beroep op traditionele autoriteit verhullend

   • Hij moest niets hebben van de recensentenkliek die scholastiek geblaat als kritiek presenteerde. 

• Het woord scholastiek staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "scholastiek" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.