koşmak

IPA^(anahtar):

Ses

(dosya)

Heceleme: koş‧mak

Osmanlı Türkçesi کوشمق‎ (koşma + -k).

koşmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi koşar)

1. adım atışlarını artırarak ileri doğru hızla gitmek

   Ben kaçıyorum, abim de arkamdan koşuyor. — Adalet Ağaoğlu

2. bir işle çok ilgilenmek, koşuşturmak

   Yok, yok, dedi, akşamdan beri ben koştum, biraz da onlar yorulsunlar. — Memduh Şevket Esendal

3. bir yere ivedilikle gitmek

   Pencerede dolaşan gölgelerden bir şeyler sezmeye çalışarak koşuyorum. — Yusuf Ziya Ortaç

4. birini, bir işte görevlendirmek

   İşe koşmak.

5. birlikte iş görmesi için bir şeyi, bir kişiyi başka birinin yanına katmak, arkadaş olarak vermek
6. hayvanı çekeceği arabaya, sabana v.s.ne bağlamak

   Atları arabaya koşmak.

7. koşuya çıkmak

   Doru at bugün koşmayacak.

8. (mecaz) kovalamak, üstüne düşmek, izlemek

   İki yıldır bu işin peşinden koşuyorum.

• koşmamak

• hareket etmek, yarışmak

• koşabilmek, koşayazmak, koşturmak, koşuşturmak, koşulmak, koşuvermek

koşmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi koşar)

1. at, öküz gibi hayvanlar çekebilsin diye arabasını, düveni, sabanı v.s. hazırlamak

   Bir adam yolla da arabayı koşsun.

2. bir kişiyi arkadaşlık etmek üzere başkasının yanına vermek

   Yanına bir adam koşalım, yalnız gitme.

3. bir kişiyi bir işle görevlendirmek

   Küçük yaşlarda babası onu işe koşuyordu.

4. birlikte iş görmesi için bir şeyi başka birinin yanına katmak, arkadaş olarak vermek
5. hayvanı çekeceği arabaya, sabana, düvene v.s. bağlamak

   Atları arabaya koştun mu?

• bağlamak, katmak

• çözmek, koşmamak

• şart koşmak

• koşum

• koşul, koşun, koşut

• Türk Dil Kurumuna göre "koşmak" maddesi

• Heceleme: koş‧mak

1. eşar söylemek
2. inşad, ilave, tertib etmek

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.