łomić

Inherited from Proto-Slavic *lomìti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɫɔmit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɫɔmit͡ɕ/

łomić impf (perfective złomić)

1. to break, to shatter

   Synonyms: otbijać, tłuc

   • 1888 [1407], Romuald Hube, editor, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎, Greater Poland, page 88:

     Iaco Stanislaw... na Andrzeow dom gwaltem ne begal ani gemu rani dal, ani domu lomil

     [Jako Stanisław... na Andrzejow dom gwałtem nie biegał ani jemu rany dał, ani domu łomił]

2. to stir up, to shake up (to evoke strong emotions such that the other person has cramps, shakes, etc.)
   • 1856-1870 [1398], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki‎, volume II, number 153:

     Lomysz mnø et stringis me ad hoc faciendum

     [Łomisz mną et stringis me ad hoc faciendum]

3. (reflexive with się) to wrestle

   Synonyms: biedzić się, bić się, zejmować się

   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 12:

     Luctabatur lomyl schą aut byedzyl (et ecce vir luctabatur cum eo usque mane Gen 32, 24)

     [Luctabatur łomił się aut biedził (et ecce vir luctabatur cum eo usque mane Gen 32, 24)]

• Polish: (obsolete) łomić

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “łomić, łomić się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN