δονέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word δονέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word δονέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say δονέω in singular and plural. Everything you need to know about the word δονέω you have here. The definition of the word δονέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofδονέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Unknown.

Pronunciation

 

Verb

δονέω • (donéō)

  1. to shake, cause to quiver, especially of the wind
  2. to drive about; disturb, terrify
  3. (of love) to agitate, excite
  4. (passive voice, of troops) to wheel
  5. (of sound) to murmur, buzz, rouse

Inflection

   Present: δονέω, δονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δονέω δονέεις δονέει δονέετον δονέετον δονέομεν δονέετε δονέουσῐ(ν)
subjunctive δονέω δονέῃς δονέῃ δονέητον δονέητον δονέωμεν δονέητε δονέωσῐ(ν)
optative δονέοιμῐ δονέοις δονέοι δονέοιτον δονεοίτην δονέοιμεν δονέοιτε δονέοιεν
imperative   δόνεε δονεέτω δονέετον δονεέτων   δονέετε δονεόντων
middle/
passive 		indicative δονέομαι δονέῃ,
δονέει 		δονέεται δονέεσθον δονέεσθον δονεόμεθᾰ δονέεσθε δονέονται
subjunctive δονέωμαι δονέῃ δονέηται δονέησθον δονέησθον δονεώμεθᾰ δονέησθε δονέωνται
optative δονεοίμην δονέοιο δονέοιτο δονέοισθον δονεοίσθην δονεοίμεθᾰ δονέοισθε δονέοιντο
imperative   δονέου δονεέσθω δονέεσθον δονεέσθων   δονέεσθε δονεέσθων
active middle/passive
infinitive δονέειν δονέεσθαι
participle m δονέων δονεόμενος
f δονέουσᾰ δονεομένη
n δονέον δονεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: δονῶ, δονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δονῶ δονεῖς δονεῖ δονεῖτον δονεῖτον δονοῦμεν δονεῖτε δονοῦσῐ(ν)
subjunctive δονῶ δονῇς δονῇ δονῆτον δονῆτον δονῶμεν δονῆτε δονῶσῐ(ν)
optative δονοίην,
δονοῖμῐ 		δονοίης,
δονοῖς 		δονοίη,
δονοῖ 		δονοῖτον,
δονοίητον 		δονοίτην,
δονοιήτην 		δονοῖμεν,
δονοίημεν 		δονοῖτε,
δονοίητε 		δονοῖεν,
δονοίησᾰν
imperative   δόνει δονείτω δονεῖτον δονείτων   δονεῖτε δονούντων
middle/
passive 		indicative δονοῦμαι δονεῖ,
δονῇ 		δονεῖται δονεῖσθον δονεῖσθον δονούμεθᾰ δονεῖσθε δονοῦνται
subjunctive δονῶμαι δονῇ δονῆται δονῆσθον δονῆσθον δονώμεθᾰ δονῆσθε δονῶνται
optative δονοίμην δονοῖο δονοῖτο δονοῖσθον δονοίσθην δονοίμεθᾰ δονοῖσθε δονοῖντο
imperative   δονοῦ δονείσθω δονεῖσθον δονείσθων   δονεῖσθε δονείσθων
active middle/passive
infinitive δονεῖν δονεῖσθαι
participle m δονῶν δονούμενος
f δονοῦσᾰ δονουμένη
n δονοῦν δονούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδόνεον, ἐδονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδόνεον ἐδόνεες ἐδόνεε(ν) ἐδονέετον ἐδονεέτην ἐδονέομεν ἐδονέετε ἐδόνεον
middle/
passive 		indicative ἐδονεόμην ἐδονέου ἐδονέετο ἐδονέεσθον ἐδονεέσθην ἐδονεόμεθᾰ ἐδονέεσθε ἐδονέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδόνουν, ἐδονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδόνουν ἐδόνεις ἐδόνει ἐδονεῖτον ἐδονείτην ἐδονοῦμεν ἐδονεῖτε ἐδόνουν
middle/
passive 		indicative ἐδονούμην ἐδονοῦ ἐδονεῖτο ἐδονεῖσθον ἐδονείσθην ἐδονούμεθᾰ ἐδονεῖσθε ἐδονοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δονήσω, δονήσομαι, δονηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δονήσω δονήσεις δονήσει δονήσετον δονήσετον δονήσομεν δονήσετε δονήσουσῐ(ν)
optative δονήσοιμῐ δονήσοις δονήσοι δονήσοιτον δονησοίτην δονήσοιμεν δονήσοιτε δονήσοιεν
middle indicative δονήσομαι δονήσῃ,
δονήσει 		δονήσεται δονήσεσθον δονήσεσθον δονησόμεθᾰ δονήσεσθε δονήσονται
optative δονησοίμην δονήσοιο δονήσοιτο δονήσοισθον δονησοίσθην δονησοίμεθᾰ δονήσοισθε δονήσοιντο
passive indicative δονηθήσομαι δονηθήσῃ δονηθήσεται δονηθήσεσθον δονηθήσεσθον δονηθησόμεθᾰ δονηθήσεσθε δονηθήσονται
optative δονηθησοίμην δονηθήσοιο δονηθήσοιτο δονηθήσοισθον δονηθησοίσθην δονηθησοίμεθᾰ δονηθήσοισθε δονηθήσοιντο
active middle passive
infinitive δονήσειν δονήσεσθαι δονηθήσεσθαι
participle m δονήσων δονησόμενος δονηθησόμενος
f δονήσουσᾰ δονησομένη δονηθησομένη
n δονῆσον δονησόμενον δονηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδόνησᾰ, ἐδονησᾰ́μην, δονήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδόνησᾰ ἐδόνησᾰς ἐδόνησε(ν) ἐδονήσᾰτον ἐδονησᾰ́την ἐδονήσᾰμεν ἐδονήσᾰτε ἐδόνησᾰν
subjunctive δονήσω δονήσῃς δονήσῃ δονήσητον δονήσητον δονήσωμεν δονήσητε δονήσωσῐ(ν)
optative δονήσαιμῐ δονήσειᾰς,
δονήσαις 		δονήσειε(ν),
δονήσαι 		δονήσαιτον δονησαίτην δονήσαιμεν δονήσαιτε δονήσειᾰν,
δονήσαιεν
imperative   δόνησον δονησᾰ́τω δονήσᾰτον δονησᾰ́των   δονήσᾰτε δονησᾰ́ντων
middle indicative ἐδονησᾰ́μην ἐδονήσω ἐδονήσᾰτο ἐδονήσᾰσθον ἐδονησᾰ́σθην ἐδονησᾰ́μεθᾰ ἐδονήσᾰσθε ἐδονήσᾰντο
subjunctive δονήσωμαι δονήσῃ δονήσηται δονήσησθον δονήσησθον δονησώμεθᾰ δονήσησθε δονήσωνται
optative δονησαίμην δονήσαιο δονήσαιτο δονήσαισθον δονησαίσθην δονησαίμεθᾰ δονήσαισθε δονήσαιντο
imperative   δόνησαι δονησᾰ́σθω δονήσᾰσθον δονησᾰ́σθων   δονήσᾰσθε δονησᾰ́σθων
passive indicative δονήθην δονήθης δονήθη δονήθητον δονηθήτην δονήθημεν δονήθητε δονήθησᾰν
subjunctive ἐδονηθῶ ἐδονηθῇς ἐδονηθῇ ἐδονηθῆτον ἐδονηθῆτον ἐδονηθῶμεν ἐδονηθῆτε ἐδονηθῶσῐ(ν)
optative ἐδονηθείην ἐδονηθείης ἐδονηθείη ἐδονηθεῖτον,
ἐδονηθείητον 		ἐδονηθείτην,
ἐδονηθειήτην 		ἐδονηθεῖμεν,
ἐδονηθείημεν 		ἐδονηθεῖτε,
ἐδονηθείητε 		ἐδονηθεῖεν,
ἐδονηθείησᾰν
imperative   ἐδονήθητῐ ἐδονηθήτω ἐδονήθητον ἐδονηθήτων   ἐδονήθητε ἐδονηθέντων
active middle passive
infinitive δονῆσαι δονήσᾰσθαι ἐδονηθῆναι
participle m δονήσᾱς δονησᾰ́μενος ἐδονηθείς
f δονήσᾱσᾰ δονησᾰμένη ἐδονηθεῖσᾰ
n δονῆσᾰν δονησᾰ́μενον ἐδονηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia