зчини́ти • (zčynýty) pf (imperfective зчиня́ти) (transitive)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | зчини́ти, зчини́ть zčynýty, zčynýtʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | зчи́нений zčýnenyj impersonal: зчи́нено zčýneno |
adverbial | — | зчини́вши zčynývšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
— | зчиню́ zčynjú |
2nd singular ти |
— | зчи́ниш zčýnyš |
3rd singular він / вона / воно |
— | зчи́нить zčýnytʹ |
1st plural ми |
— | зчи́ним, зчи́нимо zčýnym, zčýnymo |
2nd plural ви |
— | зчи́ните zčýnyte |
3rd plural вони |
— | зчи́нять zčýnjatʹ |
imperative | singular | plural |
first-person | — | зчині́м, зчині́мо zčyním, zčynímo |
second-person | зчини́ zčyný |
зчині́ть zčynítʹ |
past tense | singular | plural ми / ви / вони |
masculine я / ти / він |
зчини́в zčynýv |
зчини́ли zčynýly |
feminine я / ти / вона |
зчини́ла zčynýla | |
neuter воно |
зчини́ло zčynýlo |