From Middle Dutch aensetten. Equivalent to aan + zetten.
aanzetten
Conjugation of aanzetten (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanzetten | |||
past singular | zette aan | |||
past participle | aangezet | |||
infinitive | aanzetten | |||
gerund | aanzetten n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | zet aan | zette aan | aanzet | aanzette |
2nd person sing. (jij) | zet aan | zette aan | aanzet | aanzette |
2nd person sing. (u) | zet aan | zette aan | aanzet | aanzette |
2nd person sing. (gij) | zet aan | zette aan | aanzet | aanzette |
3rd person singular | zet aan | zette aan | aanzet | aanzette |
plural | zetten aan | zetten aan | aanzetten | aanzetten |
subjunctive sing.1 | zette aan | zette aan | aanzette | aanzette |
subjunctive plur.1 | zetten aan | zetten aan | aanzetten | aanzetten |
imperative sing. | zet aan | |||
imperative plur.1 | zet aan | |||
participles | aanzettend | aangezet | ||
1) Archaic. |