From Proto-Yeniseian *ʔaẋV (“six”).
ege
ege c
ege
< euro
ege (slang)
Inflection of ege (Kotus type 8/nalle, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | ege | eget | ||
genitive | egen | egejen | ||
partitive | egeä | egejä | ||
illative | egeen | egeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | ege | eget | ||
accusative | nom. | ege | eget | |
gen. | egen | |||
genitive | egen | egejen egeinrare | ||
partitive | egeä | egejä | ||
inessive | egessä | egeissä | ||
elative | egestä | egeistä | ||
illative | egeen | egeihin | ||
adessive | egellä | egeillä | ||
ablative | egeltä | egeiltä | ||
allative | egelle | egeille | ||
essive | egenä | egeinä | ||
translative | egeksi | egeiksi | ||
abessive | egettä | egeittä | ||
instructive | — | egein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
ég (“sky”) + -e (possessive suffix)
ege
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | ege | — |
accusative | egét | — |
dative | egének | — |
instrumental | egével | — |
causal-final | egéért | — |
translative | egévé | — |
terminative | egéig | — |
essive-formal | egeként | — |
essive-modal | egéül | — |
inessive | egében | — |
superessive | egén | — |
adessive | egénél | — |
illative | egébe | — |
sublative | egére | — |
allative | egéhez | — |
elative | egéből | — |
delative | egéről | — |
ablative | egétől | — |
non-attributive possessive - singular |
egéé | — |
non-attributive possessive - plural |
egééi | — |
egē
ege
From è- (“nominalizing prefix”) + ge (“to be good”).
ège
From Proto-West Germanic *agi, from Proto-Germanic *agaz, from Proto-Indo-European *h₂égʰos. Cognate with Old Norse agi, Gothic 𐌰𐌲𐌹𐍃 (agis, “fear”), Ancient Greek ἄχος (ákhos, “pain”).
eġe m (nominative plural eġas)
Anglian variant of ēage.
ēge n (nominative plural ēgan) (Anglian)
From è- (“nominalizing prefix”) + gé (“to cut”).
ègé
From è- (“nominalizing prefix”) + gé (“to cut”).
ègé