erja

Hello, you have come here looking for the meaning of the word erja. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word erja, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say erja in singular and plural. Everything you need to know about the word erja you have here. The definition of the word erja will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition oferja, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: Erja

Icelandic

Pronunciation

Verb

erja (weak verb, third-person singular past indicative erjaði, supine erjað)

  1. to plough, to till
    Synonym: plægja

Conjugation

erja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að erja
supine
(sagnbót) 		erjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		erjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég erja við erjum present
(nútíð) 		ég erji við erjum
þú erjar þið erjið þú erjir þið erjið
hann, hún, það erjar þeir, þær, þau erja hann, hún, það erji þeir, þær, þau erji
past
(þátíð) 		ég erjaði við erjuðum past
(þátíð) 		ég erjaði við erjuðum
þú erjaðir þið erjuðuð þú erjaðir þið erjuðuð
hann, hún, það erjaði þeir, þær, þau erjuðu hann, hún, það erjaði þeir, þær, þau erjuðu
imperative
(boðháttur) 		erja (þú) erjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
erjaðu erjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
erjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að erjast
supine
(sagnbót) 		erjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		erjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég erjast við erjumst present
(nútíð) 		ég erjist við erjumst
þú erjast þið erjist þú erjist þið erjist
hann, hún, það erjast þeir, þær, þau erjast hann, hún, það erjist þeir, þær, þau erjist
past
(þátíð) 		ég erjaðist við erjuðumst past
(þátíð) 		ég erjaðist við erjuðumst
þú erjaðist þið erjuðust þú erjaðist þið erjuðust
hann, hún, það erjaðist þeir, þær, þau erjuðust hann, hún, það erjaðist þeir, þær, þau erjuðust
imperative
(boðháttur) 		erjast (þú) erjist (þið)
Forms with appended personal pronoun
erjastu erjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
erjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		erjaður erjuð erjað erjaðir erjaðar erjuð
accusative
(þolfall) 		erjaðan erjaða erjað erjaða erjaðar erjuð
dative
(þágufall) 		erjuðum erjaðri erjuðu erjuðum erjuðum erjuðum
genitive
(eignarfall) 		erjaðs erjaðrar erjaðs erjaðra erjaðra erjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		erjaði erjaða erjaða erjuðu erjuðu erjuðu
accusative
(þolfall) 		erjaða erjuðu erjaða erjuðu erjuðu erjuðu
dative
(þágufall) 		erjaða erjuðu erjaða erjuðu erjuðu erjuðu
genitive
(eignarfall) 		erjaða erjuðu erjaða erjuðu erjuðu erjuðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *arjaną (“to plough”), from Proto-Indo-European *h₂éryeti, with the root *h₂erh₃- (“to plough”). At the Proto-Germanic stage, it had a strong conjugation.

Verb

erja

  1. to plough
  2. to scratch, scrape

Declension

Conjugation of erja — active (weak class 1)
infinitive erja
present participle erjandi
past participle arðr
indicative present past
1st-person singular er arða
2nd-person singular err arðir
3rd-person singular err arði
1st-person plural erjum ǫrðum
2nd-person plural erið ǫrðuð
3rd-person plural erja ǫrðu
subjunctive present past
1st-person singular erja erða
2nd-person singular erir erðir
3rd-person singular eri erði
1st-person plural erim erðim
2nd-person plural erið erðið
3rd-person plural eri erði
imperative present
2nd-person singular er
1st-person plural erjum
2nd-person plural erið
Conjugation of erja — mediopassive (weak class 1)
infinitive erjask
present participle erjandisk
past participle arzk
indicative present past
1st-person singular erjumk ǫrðumk
2nd-person singular ersk arðisk
3rd-person singular ersk arðisk
1st-person plural erjumsk ǫrðumsk
2nd-person plural erizk ǫrðuzk
3rd-person plural erjask ǫrðusk
subjunctive present past
1st-person singular erjumk erðumk
2nd-person singular erisk erðisk
3rd-person singular erisk erðisk
1st-person plural erimsk erðimsk
2nd-person plural erizk erðizk
3rd-person plural erisk erðisk
imperative present
2nd-person singular ersk
1st-person plural erjumsk
2nd-person plural erizk

Descendants

  • Icelandic: erja
  • Old Swedish: æria

References

  • “erja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia