grafa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word grafa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word grafa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say grafa in singular and plural. Everything you need to know about the word grafa you have here. The definition of the word grafa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofgrafa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: grāfa and grāfā

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse grafa (to dig), from Proto-Germanic *grabaną, from Proto-Indo-European *gʰrābʰ- (to dig, scratch, scrape).

Verb

grafa (strong verb, third-person singular past indicative gróf, third-person plural past indicative grófu, supine grafið)

  1. to dig
  2. to bury
    Synonym: greftra
  3. to engrave
    Synonym: skera
  4. to enquire
    Synonyms: grafast, spyrja
  5. (impersonal) to suppurate, fester
Conjugation
grafa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur grafa
supine sagnbót grafið
present participle
grafandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég gref gróf grafi græfi
þú grefur grófst grafir græfir
hann, hún, það grefur gróf grafi græfi
plural við gröfum grófum gröfum græfum
þið grafið grófuð grafið græfuð
þeir, þær, þau grafa grófu grafi græfu
imperative boðháttur
singular þú graf (þú), grafðu
plural þið grafið (þið), grafiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
grafast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur grafast
supine sagnbót grafist
present participle
grafandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég grefst grófst grafist græfist
þú grefst grófst grafist græfist
hann, hún, það grefst grófst grafist græfist
plural við gröfumst grófumst gröfumst græfumst
þið grafist grófust grafist græfust
þeir, þær, þau grafast grófust grafist græfust
imperative boðháttur
singular þú grafst (þú), grafstu
plural þið grafist (þið), grafisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
grafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
grafinn grafin grafið grafnir grafnar grafin
accusative
(þolfall)
grafinn grafna grafið grafna grafnar grafin
dative
(þágufall)
gröfnum grafinni gröfnu gröfnum gröfnum gröfnum
genitive
(eignarfall)
grafins grafinnar grafins grafinna grafinna grafinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
grafni grafna grafna gröfnu gröfnu gröfnu
accusative
(þolfall)
grafna gröfnu grafna gröfnu gröfnu gröfnu
dative
(þágufall)
grafna gröfnu grafna gröfnu gröfnu gröfnu
genitive
(eignarfall)
grafna gröfnu grafna gröfnu gröfnu gröfnu
Derived terms

Etymology 2

From the verb grafa (to dig).

A modern excavator.

Noun

grafa f (genitive singular gröfu, nominative plural gröfur)

  1. an excavator, a digger; (large machine used to dig holes and trenches)
Declension
Declension of grafa (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative grafa grafan gröfur gröfurnar
accusative gröfu gröfuna gröfur gröfurnar
dative gröfu gröfunni gröfum gröfunum
genitive gröfu gröfunnar grafa grafanna
Derived terms

Etymology 3

Noun

grafa

  1. indefinite genitive plural of gröf

Irish

Participle

grafa

  1. past participle of graf (write; draw, sketch; graph, plot, chart)

Noun

grafa m sg

  1. genitive singular of grafadh

Noun

grafa m pl

  1. vocative plural of graf (graph, chart)

Mutation

Mutated forms of grafa
radical lenition eclipsis
grafa ghrafa ngrafa

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Lithuanian

Pronunciation

Noun

grafà f (plural grafos) stress pattern 2

  1. space between two vertical lines; column

Declension

Declension of grafà
singular
(vienaskaita)
plural
(daugiskaita)
nominative (vardininkas) grafà grafos
genitive (kilmininkas) grafos grafų
dative (naudininkas) grafai grafoms
accusative (galininkas) grafą grafàs
instrumental (įnagininkas) grafà grafomis
locative (vietininkas) grafoje grafose
vocative (šauksmininkas) grafa grafos

Synonyms

References

  1. 1.0 1.1 Lietuvių kalbos žodynas (t. I–XX, 1941–2002): elektroninis variantas. Redaktorių kolegija: Gertrūda Naktinienė (vyr. redaktorė), Jonas Paulauskas, Ritutė Petrokienė, Vytautas Vitkauskas, Jolanta Zabarskaitė. Programuotojai: Evaldas Ožeraitis, Vytautas Zinkevičius. – Vilnius: Lietuvių kalbos institutas, 2005 (atnaujinta versija, 2017). – http://www.lkz.lt. →ISBN
  2. ^ Martsinkyavitshute, Victoria (1993), Hippocrene Concise Dictionary: Lithuanian-English/English-Lithuanian. New York: Hippocrene Books. →ISBN

Old English

Etymology

From Proto-West Germanic *graib, *graibō (branch, group of branches, thicket), from Proto-Germanic *graibaz, *graibô (branch, fork), perhaps related to *grīpaną (to grasp) and Ancient Greek χρίμπτω (khrímptō, scratch, graze, wound).

Pronunciation

Noun

grāfa m

  1. grove, copse

Declension

Weak:

References

  1. ^ Wood, F. A. (2020). Indo-European Ax : Axi : Axu: A Study in Ablaut and in Wordformation. Germany: De Gruyter, p. 111-12}}

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *grabaną.

Verb

grafa

  1. to dig
  2. to bury
  3. to engrave
  4. to enquire (also in middle voice: grafask)
  5. (impersonal) to cause the formation of pus (in something); suppurate

Conjugation

Conjugation of grafa — active (strong class 6)
infinitive grafa
present participle grafandi
past participle grafinn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular gref gróf grafa grœfa
2nd person singular grefr gróft grafir grœfir
3rd person singular grefr gróf grafi grœfi
1st person plural grǫfum grófum grafim grœfim
2nd person plural grafið grófuð grafið grœfið
3rd person plural grafa grófu grafi grœfi
imperative present
2nd person singular graf
1st person plural grǫfum
2nd person plural grafið
Conjugation of grafa — mediopassive (strong class 6)
infinitive grafask
present participle grafandisk
past participle grafizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular grǫfumk grófumk grǫfumk grœfumk
2nd person singular grefsk grófzk grafisk grœfisk
3rd person singular grefsk grófsk grafisk grœfisk
1st person plural grǫfumsk grófumsk grafimsk grœfimsk
2nd person plural grafizk grófuzk grafizk grœfizk
3rd person plural grafask grófusk grafisk grœfisk
imperative present
2nd person singular grafsk
1st person plural grǫfumsk
2nd person plural grafizk

Descendants

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “grafa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Portuguese

Verb

grafa

  1. inflection of grafar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Scottish Gaelic

Noun

grafa m sg

  1. genitive singular of graf

Mutation

Mutation of grafa
radical lenition
grafa ghrafa

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Scottish Gaelic.
All possible mutated forms are displayed for convenience.