nasunąć

From na- +‎ sunąć. First attested in 1754–1765.^[1] Compare Kashubian nasënąc.

• IPA^(key): /naˈsu.nɔɲt͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /naˈsu.nɔ̃t͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
• Syllabification: na‧su‧nąć

nasunąć pf (imperfective nasuwać)

1. (transitive) to push onto; to slide onto; to draw over (to push, shove, slide, etc. something, e.g. a glove, onto the surface of something else)

   Antonym: zsunąć

2. (transitive) to prompt; to beg; to suggest; to bring to mind (to cause someone to think about something)
3. (transitive, obsolete, geology, of rocks) to shift (to change place during tectonic movement)
4. (transitive, obsolete) to shift closer (to bring closer to something)
5. (reflexive with się, of physical objects) to be pushed onto; to be slid onto; to be drawen over; to cover
6. (reflexive with się) to be prompted; to be begged; to be suggested; to come to mind (to suddenly be thought about)

   Synonyms: narzucić się, przyjść

   nasunęło się pytanie ― it begged the question

7. (reflexive with się, obsolete, figurative, e.g. of night) to cover
8. (reflexive with się) to show up, to turn up, to arise

   Synonyms: nadarzyć się, zjawić się

• nasunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nasunąć się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nasunąć in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “nasunąć”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “nasunąć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nasunąć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 172
• nasunąć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• nasunąć się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego