δίκαιος

See also: Δίκαιος

Ancient Greek

Etymology

From δῐ́κη (díkē, “custom, right”) +‎ -ῐος (-ios, adjective suffix).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /dí.kai̯.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdi.kɛ.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈði.cɛ.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈði.ce.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈði.ce.os/

Adjective

δῐ́καιος • (díkaios) m (feminine δῐκαίᾱ, neuter δῐ́καιον); first/second declension

Declension

First and second declension of δῐ́καιος; δῐκαίᾱ; δῐ́καιον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐ́καιος díkaios	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō	δῐ́καιοι díkaioi	δῐ́καιαι díkaiai	δῐ́καιᾰ díkaia
Genitive	δῐκαίου dikaíou	δῐκαίᾱς dikaíās	δῐκαίου dikaíou	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίαιν dikaíain	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίων dikaíōn	δῐκαίων dikaíōn	δῐκαίων dikaíōn
Dative	δῐκαίῳ dikaíōi	δῐκαίᾳ dikaíāi	δῐκαίῳ dikaíōi	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίαιν dikaíain	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίοις dikaíois	δῐκαίαις dikaíais	δῐκαίοις dikaíois
Accusative	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίᾱν dikaíān	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίους dikaíous	δῐκαίᾱς dikaíās	δῐ́καιᾰ díkaia
Vocative	δῐ́καιε díkaie	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō	δῐ́καιοι díkaioi	δῐ́καιαι díkaiai	δῐ́καιᾰ díkaia
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δῐκαίως dikaíōs			δῐκαιότερος dikaióteros			δῐκαιότᾰτος dikaiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

ἄδικος (ádikos)

Derived terms

Δῐ́καιος m (Díkaios)
δῐκαιοσῠ́νη f (dikaiosúnē)
ὀρθοδῐ́καιος (orthodíkaios, adjective)

Descendants

→ Coptic: ⲇⲓⲕⲁⲓⲟⲥ (dikaios)
Greek: δίκαιος (díkaios, “fair, just”)
- → Romanian: dichiu

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “δίκη (> DER > δίκαιος)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 334-5

Greek

Etymology

From Ancient Greek δίκαιος (díkaios, “right, just, honest”).

Adjective

δίκαιος • (díkaios) m (feminine δίκαιη, neuter δίκαιο)

just (of a legal process or judgement)
equitable, fair

Declension

Declension of δίκαιος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δίκαιος •	δίκαιη •	δίκαιο •	δίκαιοι •	δίκαιες •	δίκαια •
genitive	δίκαιου •	δίκαιης •	δίκαιου •	δίκαιων •	δίκαιων •	δίκαιων •
accusative	δίκαιο •	δίκαιη •	δίκαιο •	δίκαιους •	δίκαιες •	δίκαια •
vocative	δίκαιε •	δίκαιη •	δίκαιο •	δίκαιοι •	δίκαιες •	δίκαια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δίκαιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δίκαιος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δικαιότερος •	δικαιότερη •	δικαιότερο •	δικαιότεροι •	δικαιότερες •	δικαιότερα •
genitive	δικαιότερου •	δικαιότερης •	δικαιότερου •	δικαιότερων •	δικαιότερων •	δικαιότερων •
accusative	δικαιότερο •	δικαιότερη •	δικαιότερο •	δικαιότερους •	δικαιότερες •	δικαιότερα •
vocative	δικαιότερε •	δικαιότερη •	δικαιότερο •	δικαιότεροι •	δικαιότερες •	δικαιότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο δικαιότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
Absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δικαιότατος •	δικαιότατη •	δικαιότατο •	δικαιότατοι •	δικαιότατες •	δικαιότατα •
genitive	δικαιότατου •	δικαιότατης •	δικαιότατου •	δικαιότατων •	δικαιότατων •	δικαιότατων •
accusative	δικαιότατο •	δικαιότατη •	δικαιότατο •	δικαιότατους •	δικαιότατες •	δικαιότατα •
vocative	δικαιότατε •	δικαιότατη •	δικαιότατο •	δικαιότατοι •	δικαιότατες •	δικαιότατα •

Related terms

see: δίκη f (díki, “trial”)

Descendants

→ Romanian: dichiu

[1] Beekes, Robert S. P. (2010) “δίκη (> DER > δίκαιος)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 334-5

[1]

δίκαιος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Antonyms

Derived terms

Descendants

References

Further reading

Greek

Etymology

Adjective

Declension

Related terms

Descendants

Wikious

Boobota

Sagapedia