From δύναμαι (dúnamai, “be able”) + -στης (-stēs, masculine agentive suffix).
δῠνᾰ́στης • (dŭnắstēs) m (genitive δῠνᾰ́στου); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ δῠνᾰ́στης ho dŭnắstēs |
τὼ δῠνᾰ́στᾱ tṑ dŭnắstā |
οἱ δῠνᾰ́σται hoi dŭnắstai | ||||||||||
Genitive | τοῦ δῠνᾰ́στου toû dŭnắstou |
τοῖν δῠνᾰ́σταιν toîn dŭnắstain |
τῶν δῠνᾰστῶν tôn dŭnăstôn | ||||||||||
Dative | τῷ δῠνᾰ́στῃ tôi dŭnắstēi |
τοῖν δῠνᾰ́σταιν toîn dŭnắstain |
τοῖς δῠνᾰ́σταις toîs dŭnắstais | ||||||||||
Accusative | τὸν δῠνᾰ́στην tòn dŭnắstēn |
τὼ δῠνᾰ́στᾱ tṑ dŭnắstā |
τοὺς δῠνᾰ́στᾱς toùs dŭnắstās | ||||||||||
Vocative | δῠνᾰ́στᾰ dŭnắstă |
δῠνᾰ́στᾱ dŭnắstā |
δῠνᾰ́σται dŭnắstai | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek δυνάστης (dunástēs).
δυνάστης • (dynástis) m (plural δυνάστες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | δυνάστης (dynástis) | δυνάστες (dynástes) |
genitive | δυνάστη (dynásti) | δυναστών (dynastón) |
accusative | δυνάστη (dynásti) | δυνάστες (dynástes) |
vocative | δυνάστη (dynásti) | δυνάστες (dynástes) |