From the Ancient Greek root στιγ- (stig-) (from the same root of στίζω (stízō, “I mark”)), and the suffix -μα (-ma).
στῐ́γμᾰ • (stígma) n (genitive στῐ́γμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ στῐ́γμᾰ tò stígma |
τὼ στῐ́γμᾰτε tṑ stígmate |
τᾰ̀ στῐ́γμᾰτᾰ tà stígmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ στῐ́γμᾰτος toû stígmatos |
τοῖν στῐγμᾰ́τοιν toîn stigmátoin |
τῶν στῐγμᾰ́των tôn stigmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ στῐ́γμᾰτῐ tôi stígmati |
τοῖν στῐγμᾰ́τοιν toîn stigmátoin |
τοῖς στῐ́γμᾰσῐ / στῐ́γμᾰσῐν toîs stígmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ στῐ́γμᾰ tò stígma |
τὼ στῐ́γμᾰτε tṑ stígmate |
τᾰ̀ στῐ́γμᾰτᾰ tà stígmata | ||||||||||
Vocative | στῐ́γμᾰ stígma |
στῐ́γμᾰτε stígmate |
στῐ́γμᾰτᾰ stígmata | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek στίγμα (stígma).
στίγμα • (stígma) n (plural στίγματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | στίγμα (stígma) | στίγματα (stígmata) |
genitive | στίγματος (stígmatos) | στιγμάτων (stigmáton) |
accusative | στίγμα (stígma) | στίγματα (stígmata) |
vocative | στίγμα (stígma) | στίγματα (stígmata) |