ἐγείρω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἐγείρω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἐγείρω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἐγείρω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἐγείρω you have here. The definition of the word ἐγείρω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἐγείρω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: εγείρω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Hellenic *egéřřō, from Proto-Indo-European *h₁ger- (“to awake”). Cognate with English Gregory, as well as Sanskrit जागृ (jāgṛ, “to be awake, alert”); see the Sanskrit for more cognates.[1]

Pronunciation

 

Verb

ἐγείρω • (egeírō)

  1. (active voice)
    1. to awaken, wake up, rouse, stir
    2. to rouse, stir up
      ἐπὶ δὲ Ζεὺς Τρῶας ἔγειρεν. (Iliad 15.567)
      And Zeus aroused the Trojans.
    3. to raise from the dead, or from a sick bed, resurrect
    4. to raise or erect a building
  2. (mediopassive)
    1. to wake, keep watch
    2. to rouse oneself, be excited

Inflection

   Present: ἐγείρω, ἐγείρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγείρω ἐγείρεις ἐγείρει ἐγείρετον ἐγείρετον ἐγείρομεν ἐγείρετε ἐγείρουσῐ(ν)
subjunctive ἐγείρω ἐγείρῃς ἐγείρῃ ἐγείρητον ἐγείρητον ἐγείρωμεν ἐγείρητε ἐγείρωσῐ(ν)
optative ἐγείροιμῐ ἐγείροις ἐγείροι ἐγείροιτον ἐγειροίτην ἐγείροιμεν ἐγείροιτε ἐγείροιεν
imperative   ἔγειρε ἐγειρέτω ἐγείρετον ἐγειρέτων   ἐγείρετε ἐγειρόντων
middle/
passive 		indicative ἐγείρομαι ἐγείρῃ,
ἐγείρει 		ἐγείρεται ἐγείρεσθον ἐγείρεσθον ἐγειρόμεθᾰ ἐγείρεσθε ἐγείρονται
subjunctive ἐγείρωμαι ἐγείρῃ ἐγείρηται ἐγείρησθον ἐγείρησθον ἐγειρώμεθᾰ ἐγείρησθε ἐγείρωνται
optative ἐγειροίμην ἐγείροιο ἐγείροιτο ἐγείροισθον ἐγειροίσθην ἐγειροίμεθᾰ ἐγείροισθε ἐγείροιντο
imperative   ἐγείρου ἐγειρέσθω ἐγείρεσθον ἐγειρέσθων   ἐγείρεσθε ἐγειρέσθων
active middle/passive
infinitive ἐγείρειν ἐγείρεσθαι
participle m ἐγείρων ἐγειρόμενος
f ἐγείρουσᾰ ἐγειρομένη
n ἐγεῖρον ἐγειρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐγέρρω, ἐγέρρομαι (Aeolic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγέρρω ἐγέρρεις ἐγέρρει ἐγέρρετον ἐγέρρετον ἐγέρρομεν ἐγέρρετε ἐγέρρουσῐ(ν)
subjunctive ἐγέρρω ἐγέρρῃς ἐγέρρῃ ἐγέρρητον ἐγέρρητον ἐγέρρωμεν ἐγέρρητε ἐγέρρωσῐ(ν)
optative ἐγέρροιμῐ ἐγέρροις ἐγέρροι ἐγέρροιτον ἐγερροίτην ἐγέρροιμεν ἐγέρροιτε ἐγέρροιεν
imperative   ἔγερρε ἐγερρέτω ἐγέρρετον ἐγερρέτων   ἐγέρρετε ἐγερρόντων
middle/
passive 		indicative ἐγέρρομαι ἐγέρρεαι ἐγέρρεται ἐγέρρεσθον ἐγέρρεσθον ἐγερρόμεθᾰ ἐγέρρεσθε ἐγέρρονται
subjunctive ἐγέρρωμαι ἐγέρρηαι ἐγέρρηται ἐγέρρησθον ἐγέρρησθον ἐγερρώμεθᾰ ἐγέρρησθε ἐγέρρωνται
optative ἐγερροίμην ἐγέρροιο ἐγέρροιτο ἐγέρροισθον ἐγερροίσθην ἐγερροίμεθᾰ ἐγέρροισθε ἐγέρροιντο
imperative   ἐγέρρεο ἐγερρέσθω ἐγέρρεσθον ἐγερρέσθων   ἐγέρρεσθε ἐγερρέσθων
active middle/passive
infinitive ἐγέρρειν ἐγέρρεσθαι
participle m ἐγέρρων ἐγερρόμενος
f ἐγέρρουσᾰ ἐγερρομένη
n ἐγέρρον ἐγερρόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤγειρον, ἠγειρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγειρον ἤγειρες ἤγειρε(ν) ἠγείρετον ἠγειρέτην ἠγείρομεν ἠγείρετε ἤγειρον
middle/
passive 		indicative ἠγειρόμην ἠγείρου ἠγείρετο ἠγείρεσθον ἠγειρέσθην ἠγειρόμεθᾰ ἠγείρεσθε ἠγείροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤγερρον, ἠγερρόμην (Aeolic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγερρον ἤγερρες ἤγερρε(ν) ἠγέρρετον ἠγερρέτην ἠγέρρομεν ἠγέρρετε ἤγερρον
middle/
passive 		indicative ἠγερρόμην ἠγέρρου ἠγέρρετο ἠγέρρεσθον ἠγερρέσθην ἠγερρόμεθᾰ ἠγέρρεσθε ἠγέρροντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔγειρον, ἐγειρόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔγειρον ἔγειρες ἔγειρε(ν) ἐγείρετον ἐγειρέτην ἐγείρομεν ἐγείρετε ἔγειρον
middle/
passive 		indicative ἐγειρόμην ἐγείρου ἐγείρετο ἐγείρεσθον ἐγειρέσθην ἐγειρόμε(σ)θᾰ ἐγείρεσθε ἐγείροντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐγερέω, ἐγερέομαι, ἐγερθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγερέω ἐγερέεις ἐγερέει ἐγερέετον ἐγερέετον ἐγερέομεν ἐγερέετε ἐγερέουσῐ(ν)
optative ἐγερέοιμῐ ἐγερέοις ἐγερέοι ἐγερέοιτον ἐγερεοίτην ἐγερέοιμεν ἐγερέοιτε ἐγερέοιεν
middle indicative ἐγερέομαι ἐγερέῃ,
ἐγερέει 		ἐγερέεται ἐγερέεσθον ἐγερέεσθον ἐγερεόμεθᾰ ἐγερέεσθε ἐγερέονται
optative ἐγερεοίμην ἐγερέοιο ἐγερέοιτο ἐγερέοισθον ἐγερεοίσθην ἐγερεοίμεθᾰ ἐγερέοισθε ἐγερέοιντο
passive indicative ἐγερθήσομαι ἐγερθήσῃ ἐγερθήσεται ἐγερθήσεσθον ἐγερθήσεσθον ἐγερθησόμεθᾰ ἐγερθήσεσθε ἐγερθήσονται
optative ἐγερθησοίμην ἐγερθήσοιο ἐγερθήσοιτο ἐγερθήσοισθον ἐγερθησοίσθην ἐγερθησοίμεθᾰ ἐγερθήσοισθε ἐγερθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐγερέειν ἐγερέεσθαι ἐγερθήσεσθαι
participle m ἐγερέων ἐγερεόμενος ἐγερθησόμενος
f ἐγερέουσᾰ ἐγερεομένη ἐγερθησομένη
n ἐγερέον ἐγερεόμενον ἐγερθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐγερῶ, ἐγεροῦμαι, ἐγερθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγερῶ ἐγερεῖς ἐγερεῖ ἐγερεῖτον ἐγερεῖτον ἐγεροῦμεν ἐγερεῖτε ἐγεροῦσῐ(ν)
optative ἐγεροίην,
ἐγεροῖμῐ 		ἐγεροίης,
ἐγεροῖς 		ἐγεροίη,
ἐγεροῖ 		ἐγεροῖτον,
ἐγεροίητον 		ἐγεροίτην,
ἐγεροιήτην 		ἐγεροῖμεν,
ἐγεροίημεν 		ἐγεροῖτε,
ἐγεροίητε 		ἐγεροῖεν,
ἐγεροίησᾰν
middle indicative ἐγεροῦμαι ἐγερῇ ἐγερεῖται ἐγερεῖσθον ἐγερεῖσθον ἐγερούμεθᾰ ἐγερεῖσθε ἐγεροῦνται
optative ἐγεροίμην ἐγεροῖο ἐγεροῖτο ἐγεροῖσθον ἐγεροίσθην ἐγεροίμεθᾰ ἐγεροῖσθε ἐγεροῖντο
passive indicative ἐγερθήσομαι ἐγερθήσῃ ἐγερθήσεται ἐγερθήσεσθον ἐγερθήσεσθον ἐγερθησόμεθᾰ ἐγερθήσεσθε ἐγερθήσονται
optative ἐγερθησοίμην ἐγερθήσοιο ἐγερθήσοιτο ἐγερθήσοισθον ἐγερθησοίσθην ἐγερθησοίμεθᾰ ἐγερθήσοισθε ἐγερθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐγερεῖν ἐγερεῖσθαι ἐγερθήσεσθαι
participle m ἐγερῶν ἐγερούμενος ἐγερθησόμενος
f ἐγεροῦσᾰ ἐγερουμένη ἐγερθησομένη
n ἐγεροῦν ἐγερούμενον ἐγερθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγειρᾰ ἤγειρᾰς ἤγειρε(ν) ἠγείρᾰτον ἠγειρᾰ́την ἠγείρᾰμεν ἠγείρᾰτε ἤγειρᾰν
subjunctive ἐγείρω ἐγείρῃς ἐγείρῃ ἐγείρητον ἐγείρητον ἐγείρωμεν ἐγείρητε ἐγείρωσῐ(ν)
optative ἐγείραιμῐ ἐγείρειᾰς,
ἐγείραις 		ἐγείρειε(ν),
ἐγείραι 		ἐγείραιτον ἐγειραίτην ἐγείραιμεν ἐγείραιτε ἐγείρειᾰν,
ἐγείραιεν
imperative   ἔγειρον ἐγειρᾰ́τω ἐγείρᾰτον ἐγειρᾰ́των   ἐγείρᾰτε ἐγειρᾰ́ντων
middle indicative ἠγειρᾰ́μην ἠγείρω ἠγείρᾰτο ἠγείρᾰσθον ἠγειρᾰ́σθην ἠγειρᾰ́μεθᾰ ἠγείρᾰσθε ἠγείρᾰντο
subjunctive ἐγείρωμαι ἐγείρῃ ἐγείρηται ἐγείρησθον ἐγείρησθον ἐγειρώμεθᾰ ἐγείρησθε ἐγείρωνται
optative ἐγειραίμην ἐγείραιο ἐγείραιτο ἐγείραισθον ἐγειραίσθην ἐγειραίμεθᾰ ἐγείραισθε ἐγείραιντο
imperative   ἔγειραι ἐγειρᾰ́σθω ἐγείρᾰσθον ἐγειρᾰ́σθων   ἐγείρᾰσθε ἐγειρᾰ́σθων
passive indicative ἠγέρθην ἠγέρθης ἠγέρθη ἠγέρθητον ἠγερθήτην ἠγέρθημεν ἠγέρθητε ἠγέρθησᾰν
subjunctive ἐγερθῶ ἐγερθῇς ἐγερθῇ ἐγερθῆτον ἐγερθῆτον ἐγερθῶμεν ἐγερθῆτε ἐγερθῶσῐ(ν)
optative ἐγερθείην ἐγερθείης ἐγερθείη ἐγερθεῖτον,
ἐγερθείητον 		ἐγερθείτην,
ἐγερθειήτην 		ἐγερθεῖμεν,
ἐγερθείημεν 		ἐγερθεῖτε,
ἐγερθείητε 		ἐγερθεῖεν,
ἐγερθείησᾰν
imperative   ἐγέρθητῐ ἐγερθήτω ἐγέρθητον ἐγερθήτων   ἐγέρθητε ἐγερθέντων
active middle passive
infinitive ἐγεῖραι ἐγείρᾰσθαι ἐγερθῆναι
participle m ἐγείρᾱς ἐγειρᾰ́μενος ἐγερθείς
f ἐγείρᾱσᾰ ἐγειρᾰμένη ἐγερθεῖσᾰ
n ἐγεῖρᾰν ἐγειρᾰ́μενον ἐγερθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγειρᾰ ἤγειρᾰς ἤγειρε(ν) ἠγείρᾰτον ἠγειρᾰ́την ἠγείρᾰμεν ἠγείρᾰτε ἤγειρᾰν
subjunctive ἐγείρω,
ἐγείρωμῐ 		ἐγείρῃς,
ἐγείρῃσθᾰ 		ἐγείρῃ,
ἐγείρῃσῐ 		ἐγείρητον ἐγείρητον ἐγείρωμεν ἐγείρητε ἐγείρωσῐ(ν)
optative ἐγείραιμῐ ἐγείραις,
ἐγείραισθᾰ,
ἐγείρειᾰς 		ἐγείρειε(ν),
ἐγείραι 		ἐγειρεῖτον ἐγειρείτην ἐγειρεῖμεν ἐγειρεῖτε ἐγειρεῖεν
imperative   ἔγειρον ἐγειρᾰ́τω ἐγείρᾰτον ἐγειρᾰ́των   ἐγείρᾰτε ἐγειρᾰ́ντων
middle indicative ἠγειρᾰ́μην ἠγείρᾰο ἠγείρᾰτο ἠγείρᾰσθον ἠγειρᾰ́σθην ἠγειρᾰ́με(σ)θᾰ ἠγείρᾰσθε ἠγείρᾰντο
subjunctive ἐγείρωμαι ἐγείρηαι ἐγείρηται ἐγείρησθον ἐγείρησθον ἐγειρώμε(σ)θᾰ ἐγείρησθε ἐγείρωνται
optative ἐγειραίμην ἐγείραιο ἐγείραιτο ἐγείραισθον ἐγειραίσθην ἐγειραίμε(σ)θᾰ ἐγείραισθε ἐγειραίᾰτο
imperative   ἔγειραι ἐγειρᾰ́σθω ἐγείρᾰσθον ἐγειρᾰ́σθων   ἐγείρᾰσθε ἐγειρᾰ́σθων
passive indicative ἠγέρθην ἠγέρθης ἠγέρθη ἠγέρθητον ἠγερθήτην ἠγέρθημεν ἠγέρθητε ἠγέρθησᾰν,
ἤγερθεν
subjunctive ἐγερθῶ ἐγερθῇς ἐγερθῇ ἐγερθῆτον ἐγερθῆτον ἐγερθῶμεν ἐγερθῆτε ἐγερθῶσῐ(ν)
optative ἐγερθείην ἐγερθείης ἐγερθείη ἐγερθεῖτον,
ἐγερθείητον 		ἐγερθείτην,
ἐγερθειήτην 		ἐγερθεῖμεν,
ἐγερθείημεν 		ἐγερθεῖτε,
ἐγερθείητε 		ἐγέρθειεν,
ἐγερθείησᾰν
imperative   ἐγέρθητῐ ἐγερθήτω ἐγέρθητον ἐγερθήτων   ἐγέρθητε ἐγερθέντων
active middle passive
infinitive ἐγεῖραι/ἐγειρᾰ́μεν/ἐγειρᾰμέναι ἐγείρᾰσθαι ἐγερθῆναι/ἐγερθήμεναι
participle m ἐγείρᾱς ἐγειρᾰ́μενος ἐγερθείς
f ἐγείρᾱσᾰ ἐγειρᾰμένη ἐγερθεῖσᾰ
n ἐγεῖρᾰν ἐγειρᾰ́μενον ἐγερθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔγειρᾰ, ἐγειρᾰ́μην, ἐγέρθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔγειρᾰ ἔγειρᾰς ἔγειρε(ν) ἐγείρᾰτον ἐγειρᾰ́την ἐγείρᾰμεν ἐγείρᾰτε ἔγειρᾰν
middle indicative ἐγειρᾰ́μην ἐγείρᾰο ἐγείρᾰτο ἐγείρᾰσθον ἐγειρᾰ́σθην ἐγειρᾰ́με(σ)θᾰ ἐγείρᾰσθε ἐγείρᾰντο
passive indicative ἐγέρθην ἐγέρθης ἐγέρθη ἐγέρθητον ἐγερθήτην ἐγέρθημεν ἐγέρθητε ἐγέρθησᾰν,
ἔγερθεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠγρόμην (Poetic, in passive sense)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἠγρόμην ἤγρου ἤγρετο ἤγρεσθον ἠγρέσθην ἠγρόμεθᾰ ἤγρεσθε ἤγροντο
subjunctive ἔγρωμαι ἔγρῃ ἔγρηται ἔγρησθον ἔγρησθον ἐγρώμεθᾰ ἔγρησθε ἔγρωνται
optative ἐγροίμην ἔγροιο ἔγροιτο ἔγροισθον ἐγροίσθην ἐγροίμεθᾰ ἔγροισθε ἔγροιντο
imperative   ἐγροῦ ἐγρέσθω ἔγρεσθον ἐγρέσθων   ἔγρεσθε ἐγρέσθων
middle
infinitive ἐγρέσθαι
participle m ἐγρόμενος
f ἐγρομένη
n ἐγρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγρόμην (Poetic, in passive sense)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐγρόμην ἔγρεο ἔγρετο ἔγρεσθον ἐγρέσθην ἐγρόμε(σ)θᾰ ἔγρεσθε ἔγροντο
subjunctive ἔγρωμαι ἔγρηαι ἔγρηται ἔγρησθον ἔγρησθον ἐγρώμε(σ)θᾰ ἔγρησθε ἔγρωνται
optative ἐγροίμην ἔγροιο ἔγροιτο ἔγροισθον ἐγροίσθην ἐγροίμε(σ)θᾰ ἔγροισθε ἐγροίᾰτο
imperative   ἔγρεο ἐγρέσθω ἔγρεσθον ἐγρέσθων   ἔγρεσθε ἐγρέσθων
middle
infinitive ἐγρέσθαι
participle m ἐγρόμενος
f ἐγρομένη
n ἐγρόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐγήγερκᾰ, ἐγήγερμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγήγερκᾰ ἐγήγερκᾰς ἐγήγερκε(ν) ἐγηγέρκᾰτον ἐγηγέρκᾰτον ἐγηγέρκᾰμεν ἐγηγέρκᾰτε ἐγηγέρκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐγηγέρκω ἐγηγέρκῃς ἐγηγέρκῃ ἐγηγέρκητον ἐγηγέρκητον ἐγηγέρκωμεν ἐγηγέρκητε ἐγηγέρκωσῐ(ν)
optative ἐγηγέρκοιμῐ,
ἐγηγερκοίην 		ἐγηγέρκοις,
ἐγηγερκοίης 		ἐγηγέρκοι,
ἐγηγερκοίη 		ἐγηγέρκοιτον ἐγηγερκοίτην ἐγηγέρκοιμεν ἐγηγέρκοιτε ἐγηγέρκοιεν
imperative   ἐγήγερκε ἐγηγερκέτω ἐγηγέρκετον ἐγηγερκέτων   ἐγηγέρκετε ἐγηγερκόντων
middle/
passive 		indicative ἐγήγερμαι ἐγήγερσαι ἐγήγερται ἐγήγερθον ἐγήγερθον ἐγηγέρμεθᾰ ἐγήγερθε ἐγηγέρᾰται
subjunctive ἐγηγερμένος ὦ ἐγηγερμένος ᾖς ἐγηγερμένος ᾖ ἐγηγερμένω ἦτον ἐγηγερμένω ἦτον ἐγηγερμένοι ὦμεν ἐγηγερμένοι ἦτε ἐγηγερμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐγηγερμένος εἴην ἐγηγερμένος εἴης ἐγηγερμένος εἴη ἐγηγερμένω εἴητον/εἶτον ἐγηγερμένω εἰήτην/εἴτην ἐγηγερμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐγηγερμένοι εἴητε/εἶτε ἐγηγερμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐγήγερσο ἐγηγέρθω ἐγήγερθον ἐγηγέρθων   ἐγήγερθε ἐγηγέρθων
active middle/passive
infinitive ἐγηγερκέναι ἐγηγέρθαι
participle m ἐγηγερκώς ἐγηγερμένος
f ἐγηγερκυῖᾰ ἐγηγερμένη
n ἐγηγερκός ἐγηγερμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐγρήγορᾰ (as present)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγρήγορᾰ ἐγρήγορᾰς ἐγρήγορε(ν) ἐγρηγόρᾰτον ἐγρηγόρᾰτον ἐγρηγόρᾰμεν ἐγρηγόρᾰτε ἐγρηγόρᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐγρηγόρω ἐγρηγόρῃς ἐγρηγόρῃ ἐγρηγόρητον ἐγρηγόρητον ἐγρηγόρωμεν ἐγρηγόρητε ἐγρηγόρωσῐ(ν)
optative ἐγρηγόροιμῐ,
ἐγρηγοροίην 		ἐγρηγόροις,
ἐγρηγοροίης 		ἐγρηγόροι,
ἐγρηγοροίη 		ἐγρηγόροιτον ἐγρηγοροίτην ἐγρηγόροιμεν ἐγρηγόροιτε ἐγρηγόροιεν
imperative   ἐγρήγορε ἐγρηγορέτω ἐγρηγόρετον ἐγρηγορέτων   ἐγρηγόρετε ἐγρηγορόντων
active
infinitive ἐγρηγορέναι
participle m ἐγρηγορώς
f ἐγρηγορυῖᾰ
n ἐγρηγορός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐγηγέρκειν, ἐγηγέρμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγηγέρκειν,
ἐγηγέρκη 		ἐγηγέρκεις,
ἐγηγέρκης 		ἐγηγέρκει(ν) ἐγηγέρκετον ἐγηγερκέτην ἐγηγέρκεμεν ἐγηγέρκετε ἐγηγέρκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐγηγέρμην ἐγήγερσο ἐγήγερτο ἐγήγερθον ἐγηγέρθην ἐγηγέρμεθᾰ ἐγήγερθε ἐγηγέρᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠγρηγόρειν (as imperfect)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγρηγόρειν,
ἠγρηγόρη 		ἠγρηγόρεις,
ἠγρηγόρης 		ἠγρηγόρει(ν) ἠγρηγόρετον ἠγρηγορέτην ἠγρηγόρεμεν ἠγρηγόρετε ἠγρηγόρεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: εγείρω (egeíro), γέρνω (gérno)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἐγείρω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 370

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia