From ἱερός (hierós, “holy”) + φαίνω (phaínō, “show”) + -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).
ἱεροφᾰ́ντης • (hierophántēs) m (genitive ἱεροφᾰ́ντου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἱεροφᾰ́ντης ho hierophántēs |
τὼ ἱεροφᾰ́ντᾱ tṑ hierophántā |
οἱ ἱεροφᾰ́νται hoi hierophántai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἱεροφᾰ́ντου toû hierophántou |
τοῖν ἱεροφᾰ́νταιν toîn hierophántain |
τῶν ἱεροφᾰντῶν tôn hierophantôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἱεροφᾰ́ντῃ tôi hierophántēi |
τοῖν ἱεροφᾰ́νταιν toîn hierophántain |
τοῖς ἱεροφᾰ́νταις toîs hierophántais | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἱεροφᾰ́ντην tòn hierophántēn |
τὼ ἱεροφᾰ́ντᾱ tṑ hierophántā |
τοὺς ἱεροφᾰ́ντᾱς toùs hierophántās | ||||||||||
| Vocative | ἱεροφᾰ́ντᾰ hierophánta |
ἱεροφᾰ́ντᾱ hierophántā |
ἱεροφᾰ́νται hierophántai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||