bitch

• Geluid:  bitch    (hulp, bestand)
• IPA: / bɪtʃ / (1 lettergreep)

• bitch

• van Engels bitch ^[1]

de bitch v

1. (pejoratief) (vulgair) (jongerentaal) vrouw
2. (scheldwoord) agressieve vrouw

   ▸ 'Bitch.' Grof taalgebruik was nooit haar ding geweest.^[2]

3. (als geuzennaam) zelfbewuste vrouw
4. (figuurlijk) lastig probleem, vervelende situatie

• kreng, secreet

bitch

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bitchen
   

   • Ik bitch. 

2. gebiedende wijs van bitchen
   

   • Bitch! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bitchen
   

   • Bitch je? 

• Het woord bitch staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bitch" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  bitch    (hulp, bestand)
• IPA: /bɪt͡ʃ/

• Ontwikkeld uit Oudengels bicce, mogelijk ontleend aan Oudnoords bikkja (verg. Noors bikkje “hond”, v “teef”), niet aangetroffen in andere Westgermaanse talen (of Gotisch), noch is de relatie met Frans biche “hinde” (uit Oudfrans bisse) duidelijk. ^[1] Verwantschap met Nederlands bikken “hakken” is qua betekenis weinig aannemelijk.

bitch

1. (dierkunde) teef; vrouwtje van bepaalde diersoorten met name honden
2. (scheldwoord) (verouderd) promiscue vrouw, slet
3. (scheldwoord) teef, denigrerende aanduiding voor een onaangename vrouw
4. (vulgair) vrouw (in het algemeen)
5. (pejoratief) (lhbt) man die zich vrouwelijk gedraagt of opstelt
6. (vulgair) (figuurlijk) iets vervelends, kut

   «Karma's a bitch.»

   Karma is kut (straft af).

bitch

1. (vulgair) onovergankelijk zich als een onaangename vrouw opstellen
2. (vulgair) onovergankelijk voortdurend (kwaadaardig) zeuren, klagen over onbeduidende zaken
3. (vulgair) overgankelijk bederven, kapotmaken

• Nederlands: bitch