bonk

• Geluid:  bonk    (hulp, bestand)
• IPA: / bɔŋk / (1 lettergreep)

• bonk

• -: van Middelnederlands bonc, in de betekenis van ‘klomp, bot’ voor het eerst aangetroffen in 1477 ^[1][2][3]
• naamwoord van handeling van  bonken ww  zonder de uitgang "-en", klanknabootsing van een bonzende stoot of van de betekenis 1. ^[4]

de bonk m

1. harde klont

   • Er zaten allemaal bonken in het beslag. 

   ▸ Ik heb de man gezien. Eén bonk vet. Geloof me, met nog geen tien defibrillators had men dat hart weer aan de praat gekregen.^[5]

2. (anatomie) groot bot
3. (overdrachtelijk) stevige kerel

   • Wat een bonk van een vent, kwam daar ineens door de deur. 

4. grote knikker
5. dicht met elkaar vergroeide planten of resten van planten
6. (geluid van een) doffe stoot

• klont

• zeebonk, schobberdebonk
• rietbonk, veenbonk,

• bonkaarde, bonken, bonker, bonkfout, bonkig, gebonk

bonk

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bonken
   

   • Ik bonk. 

2. gebiedende wijs van bonken
   

   • Bonk! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bonken
   

   • Bonk je? 

• Het woord bonk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bonk" herkend door:

bonk

1. werpen