consul
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord consul. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord consul, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je consul in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord consul is hier. De definitie van het woord consul zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vanconsul, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- con·sul
- van Latijn consul, in de betekenis van ‘gevolmachtigd vertegenwoordiger van land’ voor het eerst aangetroffen in 1470 [1][2][3]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | consul | consuls |
| verkleinwoord | consulletje | consulletjes |
de consul m
- (beroep) (diplomatie) gevolmachtigd vertegenwoordiger van een vreemde regering in een land.
- (geschiedenis) (beroep) elk van de beide eerste overheidspersonen tijdens de Republiek in Rome.
1. vertegenwoordiger
1. Romeins overheidspersoon
- Het woord consul staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "consul" herkend door:
| 91 % | van de Nederlanders; |
| 95 % | van de Vlamingen.[4] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ consul op website: Etymologiebank.nl
- ↑ "consul" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
| enkelvoud | meervoud |
|---|---|
| consul | consuls |
consul
| enkelvoud | meervoud | ||
|---|---|---|---|
| zonder lidwoord | met lidwoord | zonder lidwoord | met lidwoord |
| consul | le consul | consuls | les consuls |
consul m
- IPA: /kõː.sʊɫ/
- con·sul
cōnsul m
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | cōnsul | cōnsulēs |
| genitief | cōnsulis | cōnsulum |
| datief | cōnsulī | cōnsulibus |
| accusatief | cōnsulem | cōnsulēs |
| vocatief | cōnsul | cōnsulēs |
| ablatief | cōnsule | cōnsulibus |