eer

• Geluid:  eer    (hulp, bestand)
• IPA: /er/

• eer

• In de betekenis van ‘bijwoord van tijd: vroeger’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^[1]
• In de betekenis van ‘achting, deugd’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^[1]

eer

1. (formeel) voordat

   • Het duurde lang eer ik zijn grappen waarderen kon. 

• eerdat

• aleer, veeleer, weleer

• Bezint eer ge begint.

de eer v / m

1. aanzien, roem

   • Hij kreeg veel eer voor zijn werk. 

   ▸ Elk van deze beroemde trails neemt meer dan vijf maanden in beslag en als je ze alle drie hebt afgerond, word je een zogenaamde Triple Crowner die dus in totaal 12.700 kilometer te voet heeft afgelegd. Deze eer was aan niet meer dan 250 mensen ter wereld te beurt gevallen.^[2]

2. kuisheid

   • Wij deden dat in alle eer en deugd. 

• Dat is mijn eer te na

• De eer aan zichzelf houden

• Ergens eer in stellen

•  Je liep geen enkel risico, want hij stelde er een eer in het niet te laten merken. Klasseninstinct. ^[3] 

• Er is/valt geen eer aan te behalen

• Iemands eer te na komen

• Naar eer en geweten

• Iemand tot eer strekken

• Die integriteit strekt je tot eer. 

• Zijn eer verpanden

• Zijn naam eer aandoen

• 's Lands wijs, 's lands eer

• ere, ree

eer

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van eren
   

   • Ik eer. 

2. gebiedende wijs van eren
   

   • Eer! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van eren
   

   • Eer je? 

• Het woord eer staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "eer" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

eer

1. eer

• ere, ree, reë