jubelen
Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord jubelen. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord jubelen, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je jubelen in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord jubelen is hier. De definitie van het woord jubelen zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vanjubelen, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
- ju·be·len
- Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘vreugdekreten aanheffen’ voor het eerst aangetroffen in 1854 [1]
- Komt van het Latijnse iubilare (schreeuwen, juichen) wat verwant is met het Griekse iuzein (schreeuwen).
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| jubelen |
jubelde |
gejubeld |
| zwak -d | volledig | |
jubelen
- inergatief juichen
- Het hele publiek jubelde voor de spelers.
1. juichen
- Het woord jubelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "jubelen" herkend door:
| 98 % | van de Nederlanders; |
| 97 % | van de Vlamingen.[2] |
- ↑ "jubelen" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- ju·be·len
| Naar frequentie | 36910 |
|---|
jubelen
- nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van jubel
- ju·be·len
jubelen
- nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van jubel