luchten

• Geluid:  luchten    (hulp, bestand)

• luch·ten

• afgeleid van lucht met het achtervoegsel -en ^[1]

luchten ^{[2] [3] [4] [5] [6]}

1. aan de frisse lucht blootstellen

   • De gevangenen werden één uur gelucht. 

2. gevoelens uiten

   • Ze moest op een gegeven moment haar hart luchten. 

• beluchten, ontluchten, opluchten, uitluchten

• Iemand niet kunnen luchten of zien

• Zijn hart luchten

de luchten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord lucht

   ▸ Dat kwam waarschijnlijk omdat je in de woestijn altijd alles om je heen kon zien, maar ook doordat ik uit het vlakke Nederland kom, waar ik gewend ben aan weidse landschappen met vergezichten en hoge luchten.^[7]

• Het woord luchten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "luchten" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.