meren

• Geluid:  meren    (hulp, bestand)

• me·ren

• In de betekenis van ‘een schip vastleggen’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
• Middelnederlands meren, ontwikkeld uit Oergermaans *mairōn-, afleiding van mairō- ‘grens(paal)’, waaruit Nederlands meerpaal. Evenals Fries mearje en Engels moor.^[2]

meren ^{[3] [4]}

1. (scheepvaart) overgankelijk aan de wal vastleggen

   • Het schip werd gemeerd langs zij van het droogdok No. 5.^[5] 

• aanmeren, afmeren

• meerboei, meerbolder, meergeld, meerkabel, meerketting, meerkikker, meerpaal, meerring, meertouw, meertros

de meren mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord meer

   ▸ Dit frisse water uit de ondergrondse meren (aquifers geheten) dronk ik direct uit de berg, zonder het te hoeven filteren.^[6]

• Het woord meren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "meren" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.