schorten

• Geluid:  schorten    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈsxɔrtə(n) / (2 lettergrepen)

• schor·ten

• van Middelnederlands scorten, in de betekenis van ‘ontbreken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1429 ^[1][2][3]

schorten

1. onpersoonlijk ~ aan: tekortkomen, ontbreken

   • Er heeft van alles aan geschort. 

2. overgankelijk omhoog trekken, korter maken

   • ⧖ Zij keek er langs de zon zelf te gemoet,
     Begon te lachen en sprong òp te voet
     En schortte 't rimplend kleed zóó dat de knie
     Bloot bleef - toen stond z' en poosde - wie
     Zag in den zomer bij den vollen vliet,
     Door 't heete weiland, in het blauwe riet,
     Ooit zoo een boschnimf lachen, was er ook
     Zingend een leeuwerik vlak bij, al dook
     Een voren op of dreef een juffer aan
     In 't blauw, al had ze bloemen uit het graan. ^[4]

• opschorten

de schorten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord schort

• Het woord schorten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "schorten" herkend door: