schreeuwen

• Geluid:  schreeuwen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈsxrewə(n) / (2 lettergrepen); /ˈsxreːʋə(n)/

• schreeu·wen

• In de betekenis van ‘luid roepen’ voor het eerst aangetroffen in 1479 ^{[1] [2]}

schreeuwen

1. overgankelijk luid en geforceerd gebruik van het stemgeluid

   • "Pas op!", schreeuwde hij. 
   • De luitenant schreeuwde een bevel 

   ▸ Franse kinderen schreeuwen niet
   Terwijl Nederlandse moeders over het strand schallen: 'Kevin, hiieeerrr kooomeeen…’, praten Franse moeders alleen op gedempte toon met hun kinderen. Sterker nog; ik heb een heel gezin naast ons een hele dag lang alleen op fluistertoon met elkaar horen praten. Niemand viel uit zijn of haar rol. Heerlijk rustig. Waarom moeten wij eigenlijk altijd zo tetteren?^[3]

   ▸ De meisjes werden gek, schreeuwden onophoudelijk en gooiden kleren op het podium. Zelfs onderbroeken, werd er beweerd.^[4]

• aanschreeuwen, afschreeuwen, beschreeuwen, naschreeuwen, opschreeuwen, overschreeuwen, rondschreeuwen, toeschreeuwen, uitschreeuwen, verschreeuwen

• geschreeuw, schreeuwarend, schreeuwbek, schreeuwer, schreeuwerd, schreeuwerig, schreeuwlelijk, schreeuwvogel

de schreeuwen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord schreeuw

• Het woord schreeuwen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "schreeuwen" herkend door: