spijt

• Geluid:  spijt    (hulp, bestand)
• IPA: / spɛit / (1 lettergreep); /spɛi̯t/

• spijt

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘berouw’ voor het eerst aangetroffen in 1436 ^{[1] [2] [3]}

de spijt v / m

1. (psychologie) besef dat men ten onrechte iets wel of juist niet heeft gedaan

• Spijt hebben dat/over/van

• Ik heb spijt dat ik zoveel heb gekocht. 

• Ik heb spijt van mijn aankopen. 

•  Waarom had ik geen donder gehoord of bliksem gezien tijdens mijn tocht omhoog? Wat had ik nu spijt van het plan om de zonsondergang en zonsopkomst vanaf de top te willen gaan bekijken. ^[4] 

• Ik heb spijt over mijn aankopen. 

• berouw, leedwezen, wroeging

• spijten, spijtig, spijtgezin, spijtoptant, prikspijt

• Spijt betuigen

• ten spijt
• Tot onze spijt

∗ Dank aan de auteurs en uitgevers die overname toestonden (zie voor bijzonderheden 'Bronnen' aan het einde van het boek). De oorspronkelijke spelling hiervan is zoveel mogelijk gehandhaafd. Van enkele stukken bleken, tot onze spijt, auteur en uitgever niet te achterhalen.^[5]

• Tot spijt van wie het benijdt

spijt (+ genitief)

1. (verouderd) ondanks

   • Hij is spijt dezes toch gekomen. 

spijt

1. onpersoonlijke tegenwoordige tijd van spijten

spijt

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van spijen
   

   • Jij spijt. 

2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van spijen
   

   • Hij spijt. 

3. (verouderd) gebiedende wijs meervoud van spijen
   

   • Spijt! 

• Het woord spijt staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "spijt" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.