tissen

• Geluid:  tissen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈtɪsə(n) / (2 lettergrepen)

• tis·sen

• ww: afgeleid van  tis zn  met het achtervoegsel -en ^[1]
• zn:  tis zn  met uitgang -en

tissen

1. overgankelijk (verouderd) in de war brengen

   ▸ ⧖ Annas hadt oick op die selfde dach
   al mee vant verslach eer ickket wist
   sijn gemoet wasser oick heel door getist
   en seer in vergist^[2]

2. inergatief (verouderd) (figuurlijk) onenigheid groter maken

   ▸ Want terwijl men zit te dubben, en te tissen over duisterheden, die op onze deugdsbetrachting geen invloed altoos hebben, blijft het voornaamste ongedaan, (…)^[3]

3. ergatief (verouderd) in de war raken

   ▸ Maar Kees, hoog met zijn knoestig vlashoofd en de schonkschouders boven zijn roeibankje, woelde de lichte riemen snel door de kroostressen, die als siepelende baarden aan zijn spanen bleven tissen.^[4]

de tissen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord tis

   ▸ ⧖ En dick bestaat haar val in 's Princen kreg'lich hart,
   Door geert tot twist gheport; daar in 't hem zo verwart,
   Zo dat de tissen zijn niet dan door 't swaart t'ontwarren^[5]

• In oude teksten wordt "tissen" ook wel gebruikt als meer fonetische weergave van "het is een" of "'t is 'n".

• Het woord 'tissen' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.