alba

Siehe auch: Alba

Siehe auch:

Alba

Worttrennung:

al·ba, Plural: al·be

Aussprache:

IPA:

Hörbeispiele:  alba ^(Info)

Bedeutungen:

die Morgendämmerung, der Morgengrauen: Übergang zwischen Nacht und Tag, der durch die Lichtstreuung in der Atmosphäre entsteht

Beispiele:

Charakteristische Wortkombinationen:

all’alba (bei Tagesanbruch); spunta l’alba (es dämmert)

Italienischer Wikipedia-Artikel „Alba (giorno)“

PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „alba“

LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „alba“

Worttrennung:

al·ba

Aussprache:

IPA: östlich: , westlich:

Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

der Tagesanbruch, die Morgendämmerung, das Morgengrauen

Kirche, Liturgie: die Albe

Literatur, Musik: die Alba, die Aubade, das Tageslied

Botanik: die Silberpappel

Herkunft:

von dem lateinischen Adjektiv albus (weiß)

Synonyme:

àlber

Beispiele:

Charakteristische Wortkombinationen:

a trenc d'alba – bei Tagesanbruch

Katalanischer Wikipedia-Artikel „alba“

Diccionari de la llengua catalana: „alba“

Gran Diccionari de la llengua catalana: alba

Worttrennung:

al·ba, Genitiv: al·bae

Bedeutungen:

spätlateinisch: weißes Gewand, Feiertagskleid

mittellateinisch: Albe, weißes Chorhemd der Geistlichen

mittellateinisch: Morgenröte, Helle

Herkunft:

vom Adjektiv albus; ergänze vestis^[1]

Beispiele:

Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „albus“ (Zeno.org), dort „alba“ in angegebener Bedeutung

Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891 , Spalte ?, Eintrag „?“

Quellen:

Worttrennung:

al·ba, Plural: al·by

Aussprache:

IPA: , Plural:

Hörbeispiele:  alba ^(Info)

Bedeutungen:

Religion, speziell Katholizismus: Alba, Albe

Herkunft:

Entlehnung aus dem lateinischen alba (vestis) ^→ la[1]

Oberbegriffe:

szata

Beispiele:

„Pomdlały mu nieraz srodze od trzymania książki onej ręce; ale nie wpierw ją składał, aż ksiądz Cydzik, zrzuciwszy ornat po mszy, w albie tylko u ołtarza stawał, i obróciwszy na kościół twarz szczupłą, bladą i przezroczystą niemal, znakiem krzyża szeroko zakreślonym w powietrzu nad pochylonemi głowami żołnierzy, zaczynał naukę niedzielną: ‹W imię Ojca, i Syna, i Ducha świętego›.“^[2]

Polnischer Wikipedia-Artikel „alba (szata liturgiczna)“

PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „alba“

Słownik Języka Polskiego – PWN: „alba“

Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0 , „alba I“ Seite 46.

Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , „alba I“ Seite 16.

Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite „alba₁“ Seite 196.

Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , „alba I“ Seite 28.

Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–K, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978 , „alba I“ Seite 30.

Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „alba“

Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958 , Seite 73.

Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 22.

Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 13.

Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „alba“, Seite 11.

Słownik Ortograficzny – PWN: „alba“

Quellen:

Worttrennung:

al·ba, Plural: al·by

Aussprache:

IPA: , Plural:

Hörbeispiele:  alba ^(Info)

Bedeutungen:

Literatur: Alba

Herkunft:

Entlehnung aus dem provenzalischen alba ^→ pro[1]

Oberbegriffe:

pieśń

Beispiele:

Polnischer Wikipedia-Artikel „alba (literatura)“

Słownik Języka Polskiego – PWN: „alba“

Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0 , „alba II“ Seite 46.

Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , „alba II“ Seite 16.

Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , „alba₂“ Seite 196.

Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , „alba II“ Seite 28.

Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–K, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978 , „alba II“ Seite 30.

Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „alba“

Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958 , Seite 73.

Słownik Ortograficzny – PWN: „alba“

Quellen: