спыні́ць • (spynícʹ) pf (imperfective спыня́ць)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | спыні́ць spynícʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | спы́нены spýnjeny |
adverbial | — | спыні́ўшы spyníŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
— | спыню́ spynjú |
2nd singular ты |
— | спы́ніш spýniš |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
— | спы́ніць spýnicʹ |
1st plural мы |
— | спы́нім spýnim |
2nd plural вы |
— | спы́ніце spýnicje |
3rd plural яны́ |
— | спы́няць spýnjacʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | спыні́ spyní |
спыні́це spynícje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
спыні́ў spyníŭ |
спыні́лі spyníli |
feminine я / ты / яна́ |
спыні́ла spyníla | |
neuter яно́ |
спыні́ла spyníla |