Hello, you have come here looking for the meaning of the word
encomendar. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
encomendar, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
encomendar in singular and plural. Everything you need to know about the word
encomendar you have here. The definition of the word
encomendar will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
encomendar, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Portuguese
Alternative forms
Etymology
From en- + Old Galician-Portuguese comendar, from Latin commendāre. Compare comandar, a doublet borrowed from French.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ko.mẽˈda(ʁ)/ , (natural pronunciation) /ĩ.ko.mẽˈda(ʁ)/
- (Brazil) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ko.mẽˈda(ʁ)/ , (natural pronunciation) /ĩ.ko.mẽˈda(ʁ)/
- (São Paulo) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ko.mẽˈda(ɾ)/, (natural pronunciation) /ĩ.ko.mẽˈda(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ko.mẽˈda(ʁ)/ , (natural pronunciation) /ĩ.ko.mẽˈda(ʁ)/
- (Southern Brazil) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ko.mẽˈda(ɻ)/, (natural pronunciation) /ĩ.ko.mẽˈda(ɻ)/
- Hyphenation: en‧co‧men‧dar
Verb
encomendar (first-person singular present encomendo, first-person singular preterite encomendei, past participle encomendado)
- (transitive) to order; to instruct
- (transitive) to commission
- (transitive) to recommend
- (takes a reflexive pronoun) to commend oneself; to entrust oneself
Conjugation
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Derived terms
Spanish
Etymology
Inherited from Old Spanish en- + comendar, from Latin commendāre. Compare comandar, a doublet borrowed from Italian or French.
Pronunciation
- IPA(key): /enkomenˈdaɾ/
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: en‧co‧men‧dar
Verb
encomendar (first-person singular present encomiendo, first-person singular preterite encomendé, past participle encomendado)
- to entrust
Encomendó la organización del evento a su asistente.- She entrusted the organisation of the event to her assistant.
- 1602 — La Santa Biblia (antigua versión de Casiodoro de Reina), rev., Los Hechos 15:40
- Y Pablo escogiendo á Silas, partió encomendado de los hermanos á la gracia del Señor.
Conjugation
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of encomendar (e-ie alternation)
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
|
singular
|
plural
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
with infinitive encomendar
|
dative
|
encomendarme
|
encomendarte
|
encomendarle, encomendarse
|
encomendarnos
|
encomendaros
|
encomendarles, encomendarse
|
accusative
|
encomendarme
|
encomendarte
|
encomendarlo, encomendarla, encomendarse
|
encomendarnos
|
encomendaros
|
encomendarlos, encomendarlas, encomendarse
|
|
with gerund encomendando
|
dative
|
encomendándome
|
encomendándote
|
encomendándole, encomendándose
|
encomendándonos
|
encomendándoos
|
encomendándoles, encomendándose
|
accusative
|
encomendándome
|
encomendándote
|
encomendándolo, encomendándola, encomendándose
|
encomendándonos
|
encomendándoos
|
encomendándolos, encomendándolas, encomendándose
|
|
with informal second-person singular tú imperative encomienda
|
dative
|
encomiéndame
|
encomiéndate
|
encomiéndale
|
encomiéndanos
|
not used
|
encomiéndales
|
accusative
|
encomiéndame
|
encomiéndate
|
encomiéndalo, encomiéndala
|
encomiéndanos
|
not used
|
encomiéndalos, encomiéndalas
|
|
with informal second-person singular vos imperative encomendá
|
dative
|
encomendame
|
encomendate
|
encomendale
|
encomendanos
|
not used
|
encomendales
|
accusative
|
encomendame
|
encomendate
|
encomendalo, encomendala
|
encomendanos
|
not used
|
encomendalos, encomendalas
|
|
with formal second-person singular imperative encomiende
|
dative
|
encomiéndeme
|
not used
|
encomiéndele, encomiéndese
|
encomiéndenos
|
not used
|
encomiéndeles
|
accusative
|
encomiéndeme
|
not used
|
encomiéndelo, encomiéndela, encomiéndese
|
encomiéndenos
|
not used
|
encomiéndelos, encomiéndelas
|
|
with first-person plural imperative encomendemos
|
dative
|
not used
|
encomendémoste
|
encomendémosle
|
encomendémonos
|
encomendémoos
|
encomendémosles
|
accusative
|
not used
|
encomendémoste
|
encomendémoslo, encomendémosla
|
encomendémonos
|
encomendémoos
|
encomendémoslos, encomendémoslas
|
|
with informal second-person plural imperative encomendad
|
dative
|
encomendadme
|
not used
|
encomendadle
|
encomendadnos
|
encomendaos
|
encomendadles
|
accusative
|
encomendadme
|
not used
|
encomendadlo, encomendadla
|
encomendadnos
|
encomendaos
|
encomendadlos, encomendadlas
|
|
with formal second-person plural imperative encomienden
|
dative
|
encomiéndenme
|
not used
|
encomiéndenle
|
encomiéndennos
|
not used
|
encomiéndenles, encomiéndense
|
accusative
|
encomiéndenme
|
not used
|
encomiéndenlo, encomiéndenla
|
encomiéndennos
|
not used
|
encomiéndenlos, encomiéndenlas, encomiéndense
|
Derived terms
Further reading