νέμω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word νέμω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word νέμω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say νέμω in singular and plural. Everything you need to know about the word νέμω you have here. The definition of the word νέμω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofνέμω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *némō, from Proto-Indo-European *nem- (“to assign, allot; take”). Cognate with English numb, Dutch nemen, German nehmen, and Albanian njeh (“count”), nëmë (“curse”).[1]

Pronunciation

 

Verb

νέμω • (némō)

  1. to deal out, distribute, dispense, to count, to divide by number
  2. (of herdsmen), to pasture or graze their flocks, drive to pasture, tend

Conjugation

   Present: νέμω, νέμομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νέμω νέμεις νέμει νέμετον νέμετον νέμομεν νέμετε νέμουσῐ(ν)
subjunctive νέμω νέμῃς νέμῃ νέμητον νέμητον νέμωμεν νέμητε νέμωσῐ(ν)
optative νέμοιμῐ νέμοις νέμοι νέμοιτον νεμοίτην νέμοιμεν νέμοιτε νέμοιεν
imperative   νέμε νεμέτω νέμετον νεμέτων   νέμετε νεμόντων
middle/
passive 		indicative νέμομαι νέμῃ,
νέμει 		νέμεται νέμεσθον νέμεσθον νεμόμεθᾰ νέμεσθε νέμονται
subjunctive νέμωμαι νέμῃ νέμηται νέμησθον νέμησθον νεμώμεθᾰ νέμησθε νέμωνται
optative νεμοίμην νέμοιο νέμοιτο νέμοισθον νεμοίσθην νεμοίμεθᾰ νέμοισθε νέμοιντο
imperative   νέμου νεμέσθω νέμεσθον νεμέσθων   νέμεσθε νεμέσθων
active middle/passive
infinitive νέμειν νέμεσθαι
participle m νέμων νεμόμενος
f νέμουσᾰ νεμομένη
n νέμον νεμόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔνεμον, ἐνεμόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνεμον ἔνεμες ἔνεμε(ν) ἐνέμετον ἐνεμέτην ἐνέμομεν ἐνέμετε ἔνεμον
middle/
passive 		indicative ἐνεμόμην ἐνέμου ἐνέμετο ἐνέμεσθον ἐνεμέσθην ἐνεμόμεθᾰ ἐνέμεσθε ἐνέμοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νεμέω, νεμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεμέω νεμέεις νεμέει νεμέετον νεμέετον νεμέομεν νεμέετε νεμέουσῐ(ν)
optative νεμέοιμῐ νεμέοις νεμέοι νεμέοιτον νεμεοίτην νεμέοιμεν νεμέοιτε νεμέοιεν
middle indicative νεμέομαι νεμέῃ,
νεμέει 		νεμέεται νεμέεσθον νεμέεσθον νεμεόμεθᾰ νεμέεσθε νεμέονται
optative νεμεοίμην νεμέοιο νεμέοιτο νεμέοισθον νεμεοίσθην νεμεοίμεθᾰ νεμέοισθε νεμέοιντο
active middle
infinitive νεμέειν νεμέεσθαι
participle m νεμέων νεμεόμενος
f νεμέουσᾰ νεμεομένη
n νεμέον νεμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νεμῶ, νεμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεμῶ νεμεῖς νεμεῖ νεμεῖτον νεμεῖτον νεμοῦμεν νεμεῖτε νεμοῦσῐ(ν)
optative νεμοίην,
νεμοῖμῐ 		νεμοίης,
νεμοῖς 		νεμοίη,
νεμοῖ 		νεμοῖτον,
νεμοίητον 		νεμοίτην,
νεμοιήτην 		νεμοῖμεν,
νεμοίημεν 		νεμοῖτε,
νεμοίητε 		νεμοῖεν,
νεμοίησᾰν
middle indicative νεμοῦμαι νεμῇ νεμεῖται νεμεῖσθον νεμεῖσθον νεμούμεθᾰ νεμεῖσθε νεμοῦνται
optative νεμοίμην νεμοῖο νεμοῖτο νεμοῖσθον νεμοίσθην νεμοίμεθᾰ νεμοῖσθε νεμοῖντο
active middle
infinitive νεμεῖν νεμεῖσθαι
participle m νεμῶν νεμούμενος
f νεμοῦσᾰ νεμουμένη
n νεμοῦν νεμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νεμήσω, νεμήσομαι, νεμηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεμήσω νεμήσεις νεμήσει νεμήσετον νεμήσετον νεμήσομεν νεμήσετε νεμήσουσῐ(ν)
optative νεμήσοιμῐ νεμήσοις νεμήσοι νεμήσοιτον νεμησοίτην νεμήσοιμεν νεμήσοιτε νεμήσοιεν
middle indicative νεμήσομαι νεμήσῃ,
νεμήσει 		νεμήσεται νεμήσεσθον νεμήσεσθον νεμησόμεθᾰ νεμήσεσθε νεμήσονται
optative νεμησοίμην νεμήσοιο νεμήσοιτο νεμήσοισθον νεμησοίσθην νεμησοίμεθᾰ νεμήσοισθε νεμήσοιντο
passive indicative νεμηθήσομαι νεμηθήσῃ νεμηθήσεται νεμηθήσεσθον νεμηθήσεσθον νεμηθησόμεθᾰ νεμηθήσεσθε νεμηθήσονται
optative νεμηθησοίμην νεμηθήσοιο νεμηθήσοιτο νεμηθήσοισθον νεμηθησοίσθην νεμηθησοίμεθᾰ νεμηθήσοισθε νεμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive νεμήσειν νεμήσεσθαι νεμηθήσεσθαι
participle m νεμήσων νεμησόμενος νεμηθησόμενος
f νεμήσουσᾰ νεμησομένη νεμηθησομένη
n νεμῆσον νεμησόμενον νεμηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔνειμᾰ, ἐνειμᾰ́μην, ἐνεμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνειμᾰ ἔνειμᾰς ἔνειμε(ν) ἐνείμᾰτον ἐνειμᾰ́την ἐνείμᾰμεν ἐνείμᾰτε ἔνειμᾰν
subjunctive νείμω νείμῃς νείμῃ νείμητον νείμητον νείμωμεν νείμητε νείμωσῐ(ν)
optative νείμαιμῐ νείμειᾰς,
νείμαις 		νείμειε(ν),
νείμαι 		νείμαιτον νειμαίτην νείμαιμεν νείμαιτε νείμειᾰν,
νείμαιεν
imperative   νεῖμον νειμᾰ́τω νείμᾰτον νειμᾰ́των   νείμᾰτε νειμᾰ́ντων
middle indicative ἐνειμᾰ́μην ἐνείμω ἐνείμᾰτο ἐνείμᾰσθον ἐνειμᾰ́σθην ἐνειμᾰ́μεθᾰ ἐνείμᾰσθε ἐνείμᾰντο
subjunctive νείμωμαι νείμῃ νείμηται νείμησθον νείμησθον νειμώμεθᾰ νείμησθε νείμωνται
optative νειμαίμην νείμαιο νείμαιτο νείμαισθον νειμαίσθην νειμαίμεθᾰ νείμαισθε νείμαιντο
imperative   νεῖμαι νειμᾰ́σθω νείμᾰσθον νειμᾰ́σθων   νείμᾰσθε νειμᾰ́σθων
passive indicative ἐνεμήθην ἐνεμήθης ἐνεμήθη ἐνεμήθητον ἐνεμηθήτην ἐνεμήθημεν ἐνεμήθητε ἐνεμήθησᾰν
subjunctive νεμηθῶ νεμηθῇς νεμηθῇ νεμηθῆτον νεμηθῆτον νεμηθῶμεν νεμηθῆτε νεμηθῶσῐ(ν)
optative νεμηθείην νεμηθείης νεμηθείη νεμηθεῖτον,
νεμηθείητον 		νεμηθείτην,
νεμηθειήτην 		νεμηθεῖμεν,
νεμηθείημεν 		νεμηθεῖτε,
νεμηθείητε 		νεμηθεῖεν,
νεμηθείησᾰν
imperative   νεμήθητῐ νεμηθήτω νεμήθητον νεμηθήτων   νεμήθητε νεμηθέντων
active middle passive
infinitive νεῖμαι νείμᾰσθαι νεμηθῆναι
participle m νείμᾱς νειμᾰ́μενος νεμηθείς
f νείμᾱσᾰ νειμᾰμένη νεμηθεῖσᾰ
n νεῖμᾰν νειμᾰ́μενον νεμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: νεῖμᾰ, νειμᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεῖμᾰ νεῖμᾰς νεῖμε(ν) νείμᾰτον νειμᾰ́την νείμᾰμεν νείμᾰτε νεῖμᾰν
middle indicative νειμᾰ́μην νείμᾰο νείμᾰτο νείμᾰσθον νειμᾰ́σθην νειμᾰ́με(σ)θᾰ νείμᾰσθε νείμᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νενέμηκᾰ, νενέμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νενέμηκᾰ νενέμηκᾰς νενέμηκε(ν) νενεμήκᾰτον νενεμήκᾰτον νενεμήκᾰμεν νενεμήκᾰτε νενεμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive νενεμήκω νενεμήκῃς νενεμήκῃ νενεμήκητον νενεμήκητον νενεμήκωμεν νενεμήκητε νενεμήκωσῐ(ν)
optative νενεμήκοιμῐ,
νενεμηκοίην 		νενεμήκοις,
νενεμηκοίης 		νενεμήκοι,
νενεμηκοίη 		νενεμήκοιτον νενεμηκοίτην νενεμήκοιμεν νενεμήκοιτε νενεμήκοιεν
imperative   νενέμηκε νενεμηκέτω νενεμήκετον νενεμηκέτων   νενεμήκετε νενεμηκόντων
middle/
passive 		indicative νενέμημαι νενέμησαι νενέμηται νενέμησθον νενέμησθον νενεμήμεθᾰ νενέμησθε νενέμηνται
subjunctive νενεμημένος ὦ νενεμημένος ᾖς νενεμημένος ᾖ νενεμημένω ἦτον νενεμημένω ἦτον νενεμημένοι ὦμεν νενεμημένοι ἦτε νενεμημένοι ὦσῐ(ν)
optative νενεμημένος εἴην νενεμημένος εἴης νενεμημένος εἴη νενεμημένω εἴητον/εἶτον νενεμημένω εἰήτην/εἴτην νενεμημένοι εἴημεν/εἶμεν νενεμημένοι εἴητε/εἶτε νενεμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   νενέμησο νενεμήσθω νενέμησθον νενεμήσθων   νενέμησθε νενεμήσθων
active middle/passive
infinitive νενεμηκέναι νενεμῆσθαι
participle m νενεμηκώς νενεμημένος
f νενεμηκυῖᾰ νενεμημένη
n νενεμηκός νενεμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “νέμω, -ομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1006-7

Further reading

  • “νέμω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “νέμω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “νέμω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • νέμω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • νέμω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “νέμω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Wikious
Boobota
Sagapedia