simplulo

Espéranto

Composé de la racine simpl (« simple »), du suffixe -ul- (« individu ») et de la finale -o (substantif).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	simplulo \sim.ˈplu.lo\	simpluloj \sim.ˈplu.loj\
Accusatif	simplulon \sim.ˈplu.lon\	simplulojn \sim.ˈplu.lojn\

simplulo \sim.ˈplu.lo\

Personne ordinaire, brave homme.
- Kaj en la solecon gvidas ankaŭ la verkoj de Raabe: en etajn nestojn, al stranguloj kaj originaluloj, al ĉiuspecaj idealistaj izolituloj rigardataj kiel sensenculoj, al silentaj simpluloj, kiuj humile faras la devon, al kuraĝaj nefleksitaj, kiuj sin oferas, al bedaŭrindaj suferuloj, kiuj sindone plendas. — (Wilhelm Raabe, traduit et préfacé par Fritz Wicke, La Nigra Galero (préface), 1922, page 5 → lire en ligne)
  Et les œuvres de Raabe mènent aussi à la solitude : aux petits nids, aux excentriques et aux originaux, à toutes sortes de reclus idéalistes considérés comme insensés, aux braves gens silencieux qui accomplissent humblement leur devoir, aux inflexibles courageux qui se sacrifient, aux malheureux qui se plaignent avec ferveur.
- Kiu do estas tiu simplulo, diris la kvin reĝoj, kiu estas en stato donaci centfoje pli ol ĉiu el ni, kaj kiu ĝin donacas? — (Voltaire, traduit par Eugène Lanti, Kandid aŭ la optomismo, in Tri Verkoj de Volter, Sennacieca Asocio Tutmonda, 1956, pages 116-117 → lire en ligne)
  Quel est donc cet homme, dirent les cinq rois, qui est en état de donner cent fois plus que chacun de nous, et qui le donne ?
Simplet, niais.
- Vi estas granda simplulo! — (Steen Steensen Blicher, traduit par Hendrik Bulthuis, Taglibro de Vilaĝ-pedelo, Godesberg, 1922, page 11 → lire en ligne)
  Tu es un grand niais !